Morgen ga ik weer naar de verpleegkundige. Dan word alles weer gemeten en gedaan. Ben benieuwd hoe het eruit ziet allemaal. Hoop toch wel dat mijn schrikbarende vet percentage van 48% is verminderd.
Een vriendin van me heeft een voedingswijze gevonden die heel goed past bij mensen die PCOs hebben. Dit wil ik toch wel aankaarten morgen bij de verpleegkundige.
Het is heel veel eiwitten in ieder geval.
Morgen gaat vriendlief ook mee omdat die toch wel wat vragen heeft van hoe of wat.
De eerste dagen was hij best wel gepikeerd dat ik zoveel moest eten en dergelijke.
Gisterenavond waren we lekker aan het wandelen en vroeg hij ineens hoe ik me voelde nu dat ik ruim 30 kilo kwijt ben (ja mensen ik heb een grens bereikt) Sinds gisteren ben ik sinds het sonja bakkeren en dergelijke 31 kilo kwijt. Hij vroeg zich af hoe het allemaal voelde. We merken beide dat mijn conditie een stuk beter is geworden. En dat ik minder snel vermoeid ben. Dat ik langer dingen vol kan houden. Maar dat was zijn vraag niet.
Lichamelijk voel ik me beter en lekkerder in mijn lijf. Maar geestelijk lijkt het wel een warboel. Omdat er om de een of andere reden ook nieuwe dingen komen kijken en ook oude dingen. Hier kom ik ook wel weer uit.
Heb ook een vraag voor de verpleegkundige morgen of PCOs met emotionele buien te maken heeft.
Heb ook iets gelezen dat PCOs de vraag naar insuline groter maak. Jippie dan is het echt stoppen met zoveel mogelijk suiker. Wil niet later insuline moeten gaan gebruiken.
Misschien komen er nog wel meer vragen naar boven. Weet je wat ook wel lekker is nu dat er zoveel af is. Kleding van toen hangt nu echt om mijn lijf heen.
Maar morgen de verpleegkundige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten