Nou vandaag naar de feriliteits verpleegkundige geweest. Vond het verschrikkelijk. De vrouw op zich was aardig hoor. En ze gaf ook een hoop informatie woordelijk en schriftelijk.
Maar het gene wat vooral is blijven hangen is dat ik elke 2 a 3 uur iets moet eten en over de gehele dag 6 boterhammen mag met mager beleg. Maar dat mogen ook eierkoeken, krentenbollen, ontbijtkoek zijn. Dus dat schilt dan weer wel.
Vind het zo veel. Mijn vraag van mezelf dan ook uit is hoe kan ik dan afvallen. Ja door meer te bewegen.
Je schijnt toch al die vezels nodig te hebben om je lijf goed te laten functioneren. Ze vertelde ook als ik dit werkelijk zo ging doen ik dan eerst een paar Kilo aan zou komen en daarna geleidelijk aan weer zou afvallen.
Damn ik wil niet aankomen. Helemaal niets meer. Ik wil juist afvallen.
Er werd me ook nog even vertelt dat door het syndroom wat ik heb het moeilijker is om af te vallen omdat al het vet gelijk opgeslagen word in het lichaam. Bovendien heeft het syndroom de werking om alle vrouwelijk hormonen op te slokken op de verkeerde manier.
Nou daar ben ik dan lekker mee. Een dubbel zware strijd. Nee daar zit ik op te wachten.
Maar een strijd die over winbaar is.
Gelijk ga ik sneller naar de gynaecologe dan ik dacht. Als ik zo'n 15 kilo ben afgevallen ga ik weer terug naar de gynaecologe om te kijken hoe het er nu voor staat. Ook om te kijken of er dan wel meer ruimte is voor een kindje.
Want omdat mijn lijf heel veel vet heeft zit er ook vet in het baarmoederslijm. Waardoor het bevrucht eitje niet kan nestelen en je dan een miskraam krijgt.
Dat wil ik ook niet.
Het is wel duidelijk dat de gynaecologe en de feriliteits verpleegkundige niet echt goed met elkaar gecomminuceerd hebben. Want tegen mij werd door de gynaecologe gezegd dat ze het niet kon uitsluiten dan ik PCOS heb. Maar het niet zeker kan zijn omdat ik een zeer ernstig overgewicht heb. En nu word verteld dat ik het toch heb.
Over drie weken moet ik terug naar de verpleegkundige. Ga het dan maar even aan haar vragen.
Maar meer bewegen ben ik al mee begonnen. Ben vandaag vanaf het ziekenhuis in Zwijndrecht naar het centrum van Dordrecht gelopen om daar even wat boodschappen te doen. Om vervolgens naar huis te gaan.
Daar heb ik eventjes zitten huilen. Er komt zoveel op me af. Niet te geloven.
Gisteren was ook een heftige dag.
Nu morgen pannekoeken eten met de familie van vriendlief. Ga er proberen van te genieten.
Heb ook besloten om een eetdagboek bij te gaan met de tijden erbij wanneer ik wat heb gegeten en die dan aan de verpleegkundige te geven als ik daar weer ben. Als ik dan ben aangekomen en niets ben afgevallen ook niet in vetgehalte en centimeters dan is het toch niet echt goed.
IK GA DEZE STRIJD WINNEN.
Ik doe het voor een kindje in mijn armen en dat is mijn doel. Niets meer of minder. Maar een heel mooi kindje wat ik ooit in mijn armen mag hebben.
Blessed be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten