donderdag 6 september 2012

er zijn

Ik ben een gevoelsmens. Ik kan er niet tegen als een dierbare pijn lijdt. Dan wordt er iets bij me opgeroepen dat die persoon hulp nodig heeft. Al is het maar een luisterend oor. Zo heb ik van de week een vriendin gelukkig bij kunnen staan bij een curreitage. Haar eerste kindje mocht niet geboren worden. Heb daar mijn hulp bij kunnen bieden. Merk ook dat de mensen die ik nu om me heen heb het ook terug doen. Ik kan daarbij aankloppen als ik me klote voel of dat als het even niet meer gaat. Ook als het goed is en dat het oke gaat. Is toch wel belangrijk dat je dat soort mensen in je leven heb. Bij een hoop mensen zijn dat de ouders. Bij een hoop mensen helemaal niemand. Ik heb het geluk dat ik die mensen wel in mijn leven heb, En daar ben ik dan ook zeer dankbaar voor. We accepteren elkander allemaal zoals we zijn en gaan niet lopen pushen in welke kant en richting in.