woensdag 22 september 2010

weer werken

Vandaag na 2 weken thuis gezetten te hebben ben ik weer gaan werken. Jeetje ik dacht dat doe ik wel eventjes maar dat viel toch wel tegen. Nog geen half uur in de dienst merkt ik al dat mijn longen er nog niet helemaal waren en dat ik het benauwd had.
Heb toch maar even wat rustiger aangedaan daardoor. Daarna ging het een heel stuk beter.
Schilde ook wel dat ik vandaag bijna 2 uur bij een pedicure heb gezetten voor 2 clienten. Ach ja daar tussen door wel kleine boodschappen gedaan voor andere clienten hoor. Maar toch.
En nu ik eenmaal thuis ben wil ik niets liever dan even slapen. Even tot rust komen.
Alleen wil ik ook gewoon lekker zitten en computeren. ach ja de moeheid zal het toch wel een keertje winnen :)

O nog goed nieuws over de kleine kittens ( na ja klein). de meid met ernstig hartruis doet het veel beter dan verwacht. ze is nu zelfs 100gr zwaarder dan haar broer. O wat ben ik daar ontzettend blij mee. En als ik op dit moment naar de bank kijk zie ik broer en zus heerlijk spelen op de bank en er over heen racen.
Ik ga genieten van mijn klein wondertje Flora echt waar. ze is voor mij heel bijzonder samen met haar broer. Die overigens heel erg houd van knuffelen :)

groetjes

dinsdag 21 september 2010

roze wolk

Nee ik ben niet zwanger laat ik dat voor opstellen. Maar het gaat goed met me. Op dit moment erg goed. Ik ben verliefd. Ga bijna naar engeland. Ben opgeknapt.
Eigenlijk geen redenen om te klagen en dat doe ik dan ook niet.
Gisteren mijn 2de piercing gezet en volgende week een wenkbrauw piercing zetten dus daar zit ook schot in.
Ik voel me goed en het gaat goed. Heerlijk toch.
Ook wel wat eng en onwennig want meestal heb ik wel het een en ander te klagen en dat is nu absoluut niet het geval.
Hoop dat dit nog wel even zo mag blijven. Zeker nu dat we richting het element water gaan. Emoties en je mee laten stromen in de stroming van het water. Want er tegen vechten heeft geen zin.

Hoop binnenkort meer te kunnen vertellen maar eerst de mensen die me naar staan.
O en nog 3 weken en dan ga ik op vakantie met een hele goede vriendin. Jeetje mina wat gaat het allemaal toch snel

vrijdag 17 september 2010

droom die niet waar word

Gisterenochtend droomde ik iets wat ik heel graag zou willen. Alleen weet ik dat het niet zal gaan gebeuren.
Ik droomde dat ik met mijn zus en mijn moeder ergens lekker in een restaurant of cafeetje iets aan het drinken waren. Daarna gingen we met zijn drieeen heerlijk winkelen.

Dit is iets wat nog nooit is gebeurt en ook nooit zal gebeuren. Misschien een wens droom. Dat ik diep van binnen zoiets heb van ik wil gewoon met mijn ouders door 1 deur kunnen. Maar ook met mijn zus.
Wetende dat dat niet snel zal gaan gebeuren. Wetende dat het eigenlijk nooit zal gaan gebeuren. Tenzij er zulke heftige veranderingen in de gevoelens en gedachtengangen van ons allemaal komt.

Dan is er nog een optie die voor mij meer voor redelijk geschouwd kan worden. Het is iets wat ik moet laten varen. mee geven aan de stroming die er aan komt. Ik kan me wel aan deze fantasie vasthouden. Maar het gaat nimmer nooit niet gebeuren.
En ergens doet dat wel pijn. maar ergens heb ik er toch ook vrede mee. Misschien omdat het nooit anders is geweest.
De droom heeft wel iets geraakt. En wat precies daar kom ik wel achter.

Blessed be

herstellende

Kuurtje voor de longonsteking was gisteren afgelopen en vandaag had ik een afspraak bij de dokter.
De longen zijn goed en hij hoorde niets meer. Dus nu ben ik herstellende van een longonsteking :)
Moet het nog wel in de gaten houden van hoe en wat. Want ik ben nog steeds benauwd en heb nog steeds een wat drukkend gevoel op de borstkas. Maar ik ben al blij dat het over is. Geen kuurtje meer. En hopelijk kan ik volgende week ook weer gewoon werken. Zou wel fijn zijn.

woensdag 15 september 2010

nog 1 maand

Over een maand ben ik druk aan het pakken en uitpakken en weer aan het inpakken voor mijn reisje naar Engeland. Samen met een vriendin die er nog niet is geweest ga ik daar heen.
Ben al stiekum dingen voor mezelf aan het voorbereiden en hoop dan ook daar een stukje terug te vinden wat ik de laatste tijd weg heb gestopt. Ik heb nog steeds het sterke gevoel dat dit voor mij zoveel gaat brengen. Misschien nog wel meer dan dat ik daar in eerste instantie kan begrijpen en verwerken.
Ik kijk er naar uit.
Het is voor mij opladen en bijkomen van een raar en ook mooi jaar het daar ook letterlijk afsluiten en hier dan een week later opnieuw beginnen in een nieuw jaarwiel

Nog niet over

De longonsteking is nog niet over. Heb gisteren zelfs foto's gemaakt van mijn longen. Want de avond/nacht ervoor leek het net alsof ik galsteen aanvallen had. Alleen dat kan niet wat ik heb geen galblaas meer. Dus midden in de nacht op nieuw naar het ziekenhuis toe. Daar werd ik dit keer goed nagekeken en doorgemeten.
Het bleek ook nog eens dat ik koorts had en dat dat niet hoort bij een longontsteking.

Even was er nog een miscommunicatie de arts dacht dat ik al meer dan een week antibiotica slikte maar dat was pas 4 dagen. Als ik wel al een week het had geslikt was er die nacht nog een foto gemaakt.

Nu ga ik vrijdag naar de huisarts om te kijken hoe het er mee gaat en wat de uitslag van de foto's zijn. Ben toch wel een beetje huiverig maar dat ben ik altijd als ik naar een dokter of iets moet. Is niet mijn hobby.
Ik hoop alleen wel dat ik snel weer kan werken want het thuis zitten wordt me ook wel te veel op dit moment. Ook al doe ik stiekum meer dan dat ik kan en misschien ook wel mag.
Ik wil zo graag gewoon weer normale dingen doen. Zoals lekker wandelen, naar buiten, lekker naar het werk en dat soort dingen allemaal nog meer.

Op naar de genezing.

Groetjes,
Regina

vrijdag 10 september 2010

longontsteking

Al een 1 1/2 week heb ik last van verkoudheid. Niet om mijn keel en neus maar echt alleen maar op de longen. En eigenwijs als ik ben ging ik niet naar de dokter. Ik had zoiets van ja ach weet je ik red het wel en het komt vanzelf wel goed.
Je kent het gezegde misschien wel vanuit de volksmond. Wat er vanzelf is gekomen gaat vanzelf ook weer weg.
Zo dacht ik ook. En voor een verkoudheid je ga ik niet naar de dokter.
Gisterenavond dan toch maar wel. Ik was bij een vriendin op visite geweest en die woont echt nog geen 500 meter van me vandaan. Onderweg meerdere malen moeten stoppen en flinke hoest aanvallen.
Na die hoest aanvallen kon ik bijna niet meer ademen. Dus uiteindelijk toch maar de huisartsen post gebeld en die hadden zoiets van kom maar langs.
Godsdorrie. Dat wil ik ook weer niet. Want ergens wist ik al dat het niet goed zat. Alleen was ik het maar aan het uitstellen en uiteindelijk had ik gehoopt het af te kunnen zeggen.
Bij de huisartsenpost werd ik gelijk geholpen gelukkig. Na nog geen 5 minuten werd me verteld dat ik een longonsteking heb. Hmm. En nu. Een kuurt meegekregen en daar mee moet het goed komen. Maar niet werken en dat soort dingen. Ik wilde de volgende ochtend mijn werk bellen dat ik het weer ging proberen maar dat werd hem toch niet. Dus vanochtend wel gebeld maar dan met de mededeling dat ik een longonsteking heb en dat ik dus niet kan komen werken.

Maar weet je wat het voor mij moeilijk maakt om het te accepteren. In mijn hoofd heeft iemand die een longonsteking heeft het heel benauwd en moet in het ziekenhuis blijven om zuurstof en dergelijke dingen te krijgen. Maar ik mocht gewoon naar huis met een kuurtje van een week op zak.
Ik voel me verder eigenlijk prima alleen gaat het ademen soms wat pijnlijk. Maar ja dat heb ik wel vaker met een verkoudheid.
Nu maar even rustig aan doen en niet te veel rommelen.

Groetjes Regina

maandag 6 september 2010

vrienden

Ik ben geen mens mens. Weet ook niet of ik dat ooit zal worden. Maar als ik vriendschappen aanga dan is dit vaak voor langere tijd gevoelsmatig dan. Soms verdwijnen de personen een tijdje uit mijn leven en komen dan wel weer terug. Overigens niet altijd.
Ik heb heel mijn leven niet veel vrienden gehad door verschillende angsten en verschillende dingen die er ook met mee spelen. Alleen de laatste weken/maanden lijkt daar verandering in te komen. Ik kies meer en meer voor mezelf en dat lijkt nieuwe mensen in mijn leven aan te trekken. Waar ik heel blij mee ben.
Alleen is het raar en daardoor wat huiverig te werk. Want ja in de loop der jaren heb ik genoeg messen in mijn rug gehad.
Nu de laatste tijd kan ik heel voorzichtig wat messen losser maken en dat voelt hoe raar het ook klinkt misschien wel raar en eng.
Het is een verandering die in werking is gezet.
Toch blijven er maar vragen komen en zit er toch nog angst van wanneer worden die messen er weer opnieuw dieper in geduwd. Ach voorlopig houden we het maar hier op. Voorlopig gaat het goed en dat is het belangrijkste.