Al een 1 1/2 week heb ik last van verkoudheid. Niet om mijn keel en neus maar echt alleen maar op de longen. En eigenwijs als ik ben ging ik niet naar de dokter. Ik had zoiets van ja ach weet je ik red het wel en het komt vanzelf wel goed.
Je kent het gezegde misschien wel vanuit de volksmond. Wat er vanzelf is gekomen gaat vanzelf ook weer weg.
Zo dacht ik ook. En voor een verkoudheid je ga ik niet naar de dokter.
Gisterenavond dan toch maar wel. Ik was bij een vriendin op visite geweest en die woont echt nog geen 500 meter van me vandaan. Onderweg meerdere malen moeten stoppen en flinke hoest aanvallen.
Na die hoest aanvallen kon ik bijna niet meer ademen. Dus uiteindelijk toch maar de huisartsen post gebeld en die hadden zoiets van kom maar langs.
Godsdorrie. Dat wil ik ook weer niet. Want ergens wist ik al dat het niet goed zat. Alleen was ik het maar aan het uitstellen en uiteindelijk had ik gehoopt het af te kunnen zeggen.
Bij de huisartsenpost werd ik gelijk geholpen gelukkig. Na nog geen 5 minuten werd me verteld dat ik een longonsteking heb. Hmm. En nu. Een kuurt meegekregen en daar mee moet het goed komen. Maar niet werken en dat soort dingen. Ik wilde de volgende ochtend mijn werk bellen dat ik het weer ging proberen maar dat werd hem toch niet. Dus vanochtend wel gebeld maar dan met de mededeling dat ik een longonsteking heb en dat ik dus niet kan komen werken.
Maar weet je wat het voor mij moeilijk maakt om het te accepteren. In mijn hoofd heeft iemand die een longonsteking heeft het heel benauwd en moet in het ziekenhuis blijven om zuurstof en dergelijke dingen te krijgen. Maar ik mocht gewoon naar huis met een kuurtje van een week op zak.
Ik voel me verder eigenlijk prima alleen gaat het ademen soms wat pijnlijk. Maar ja dat heb ik wel vaker met een verkoudheid.
Nu maar even rustig aan doen en niet te veel rommelen.
Groetjes Regina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten