Zaterdag ging het wandelen toch nog door. Alleen las ik pas om kwart voor 10 het berichtje en ik moest op 11 uur in Leiden zijn. Hum haasten was het wel dus. Maar al met al wel gehaald.
We hebben heerlijk gewandeld in het gebied bij Vuursche met een fijne groep. Ik heb een hekel aan mensen die gaan wandelen en dan hun telefoon aan hebben. Meestal zet ik hem dan ook lekker uit. Dit keer was ik het vergeten en prompt werd ik gebeld.
Na de wandeling zijn we nog even lekker thee gaan drinken bij iemand thuis.
Ik ben in de loop van de middag lekker naar huis gegaan ook met de gedachten van morgen word het ook een lange en bijzondere dag.
Zondagochtend was het al vroeg op staan. Normaal slapen we uit en zetten we ook geen wekker. Tenzij ik moet werken maar dat was niet zo. Maar toch de wekker gezet want we ging naar de wolven in België. Vriendlief was dit keer snel uit bed en ook vrij snel aangekleed.
Om 10 uur werden we opgehaald en was het toch echt tijd om naar de wolven toe te gaan. Hoe dichterbij we kwamen hoe meer sneeuw er lag. Was heel mooi om te zien (nee ik ben nog niet sneeuwmoe). We hebben lekker rustig aangedaan en waren als nog op tijd. Aangekomen op het terrein zagen we al een aantal poolwolven naar ons kijken.
We hebben heerlijk genoten van alles wat we zagen.
Voor vriendlief en mij was het de 2de keer dat we er heen gingen. De anderen die mee waren gingen voor de eerste keer dus die hebben we lekker alles laten vragen. Ik heb vooral staan genieten.
Toen we bij het hok van Luke kwamen stond hij te huilen. Zo gaaf om te horen. Helaas werd ons verteld dat door gladheid daar in het terrein van Luke we niet bij hem konden komen.
Uiteindelijk mochten we toch eventjes naar binnen. We konden niet ver lopen door de sneeuw en de gladheid. Want dat was het zeker. Maar we hebben allemaal even Luke kunnen aanhalen.
Ik heb een enorme zwak voor Luke. Zie foto's hieronder:
We kregen ook te horen dat een van de poolwolven door haar roede was aangevallen. Helaas kan ze niet meer terug geplaatst worden na deze aanval en moet ze tot dat de grond zacht genoeg is even bivakkeren in een soort container.
Later bleek het de laagste in de rang te zijn die mijn hart had gestolen de eerste keer. Ze had me maar heel even aangekeken en ik was verkocht.
We hebben ook nog bij de lammetjes mogen kijken die nog geen week oud waren. Sterk nog 2 waren een woensdag geboren en 1 een vrijdag. Dus echt maar een paar dagen oud.
We hebben er echt een paar uur rond gelopen en als we niet terug naar Nederland moesten waren we waarschijnlijk nog wel langer gebleven. Maar ja de mensen van het centrum moeten ook hun werk kunnen doen.
Het is toch heel bijzonder om alle informatie die je krijgt en ook ziet met hoeveel passie deze mensen het centrum runnen.
Het was een bijzondere dag en een geslaagde dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten