Ik heb er moeite mee dat ik niet op een normale manier zwanger kan worden. Eerst wist ik geen eens zeker of ik wel een kindje wilde. Althans ik wilde altijd wel een kans om moeder te worden. Maar dacht altijd dat het me niet ging lukken om een goede moeder te worden. Niet met mijn verleden.
Nu dat ik de keuze eenmaal heb gemaakt en nu bijna een half jaar met het ziekenhuis bezig ben (nog maar kort eigenlijk) wordt het me soms toch wel teveel.
Elke maand meedere malen naar het ziekenhuis toe. Mensen die het wel willen begrijpen maar het niet kunnen begrijpen. Omdat de meeste mensen al kindjes hebben mogen krijgen of bewust geen kinderen willen.
Sommige begrijpen het iets meer. Het is niet alleen hetniet zwanger kunnen worden (voorlopig). Maar ook telkens de terleurstellingen die daar bij komen kijken en daar geen tijd voor krijgen. Geen tijd om elke terleurstelling een plekje te kunnen geven omdat de volgende al om de hoek staat te wachten.
Zo wie zo laat ik me heel veel leiden door mijn emoties en dit vergt heel veel geestelijke moeite van me. Ik probeer me staande te houden maar het word telkens moeilijker.
Zo krijg ik aanstaande donderdag opnieuw een inwendig onderzoek. Zo gaan we kijken of er nu misschien wel iets duidelijk is. Dat er wel een eitje aan het rijpen is. Dat er misschien een slijmdikte te meten is of iets anders. Alleen durf ik bijna niet meer te hopen. Ik durf bijna niet meer naar het ziekenhuis te gaan omdat ik telkens tegen nog meer dingen aanloop.
Ik weet dat ik in de toekomst moeder zal worden en dat het niet een makkelijk weg is die ik aan het bewandelen ben. Maar nu heb ik het moeilijk en weet het gewoon eventjes niet meer. Ik probeer mijn verhalen te vertellen.
Niet om begrip te krijgen want dat kan bijna niet maar gewoon om mijn hart te luchten.
Ik vind het ook wel moeilijk dat mensen altijd komen met ja maar ik heb een vriendin die dik is en die heeft wel kinderen. Auw.
Ik heb nu gewoon even de pech dat het bij mij niet zo makkelijk gaat.
Wat ik je wel kan vertellen is als ik zwanger mocht worden dan is het kindje meer dan welkom. En dan zal ik het wel lief hebben en steunen waar het nodig is.
Samen met mijn vriendlief die dan eindelijk een papa kan worden.
Want wat we nu wel weten is dat we heel graag ouders willen worden en dat we betere ouders worden dan dat onze ouders voor ons zijn geweest.
Dus onderga ik alle onderzoeken. Hoe moeilijk dat op dit moment ook is. Maar niet elke moment is even moeilijk. En sommige moment zullen nog wel moeilijker worden. Ik moest gewoon wat druk van de ketel af typen.
Groetjes Regina
Kop op meis. Denk aan dat kleine mensje voor wie je dit allemaal doet. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderen