Vandaag was ik me aan het klaar maken om weg te gaan naar een sessie voor mezelf. Ineens uit het niets een enorme harde klap. Niet wetende wat het was maar wel onrust op de straat ging ik verder met mijn voorbereidingen om weg te gaan.
Moest nog even wat kopen om weg te kunnen. Maar weg ging ik niet meer.
Ik hoorde dat er een gasexplosie in de buurt van een tankstation was. Hmm welke straat dan??
Wisten mensen me niet goed te vertellen. Ik had al zo'n vermoede dat het de straat was van mijn schoonvader. Ik van alles en iedereen afgebeld om op te hoogte te stellen. Eerst mijn sessie afgebeld. Want ik wilde eerst weten hoe en wat er allemaal aan de hand was en hoe het met mijn schoonvader was. Die overigens een echte eikel is en alcoholist maar toch wil je het weten waar zo iemand is. Of alles oke met hem is. Of hij nog leeft en zo ja is hij gewond en waar is hij.
Na een paar vriendinnen gebeld te hebben en aan eentje gevraagd of die mijn vriend op zijn werk wilde bellen omdat ik het nummer niet had.
Niet veel later (leek lang te duren maar op dat moment lijkt elke minuut een uur) belde hij me op. Ik wist toen intussen dat het niet het blok was van zijn vader maar wel dat die mogelijke beschadigingen heeft opgelopen. En wat voor beschadigingen was niet duidelijk.
Vriendlief kwam gelijk vanuit Rotterdam naar huis. Onder tussen contact gehouden met verschillende mensen en navraag gedaan. Helaas kreeg ik nog steeds geen antwoorden die veel duidelijkere waren.
Na vriendlief opgevangen te hebben en heel even tot rust gekomen te zijn gingen we kijken hoe alles eruit zag. Hij wilde het met eigen ogen zien. Kan me dat wel voorstellen. Daar kregen we te horen dat iedereen die in 100 meter omtrek er woont uit zijn woning was gehaald.
Ze hadden de mensen ondergebracht bij de woningstichting. Wij daar heen en er was nog niets duidelijk. Zijn vader had zich niet gemeld en we konden hem op geen enkele manier bereiken helaas.
Onverrichte zaken gingen met lood in onze schoenen maar naar huis om even bij te komen en de gedeeltes die we konden verwerken, verwerken.
Vriendlief ging later nog een keertje naar de flat van zijn vader. Na wat voeten in de aarde gehad te hebben was vriendlief naar binnen gegaan en daar stond zijn vader. Als of er niets aan de hand was. Hij moest zich niet zo druk maken, want er was toch niets aan de hand.
Woest was hij.
Toen vriendlief thuis kwam viel alles even stil en waren we toch wel blij dat hij nog leeft. Misschien waren we ook wel blij dat we nu eindelijk iets wisten.
Maar geloof me het is echt heel bizarre en niet te begrijpen. Dat iemand zo gestoord is om zoiets te doen. De dader zat bij zijn vriendin in huis en was al een langere tijd niet thuis geweest. Ja misschien voor de gaskraan.
Maar de ravage die er is is niet de beschrijven en niet te begrijpen. Op het nieuws is te zien hoe de dakpannen van de huizen die er tegen over liggen als een golf over het dak is gegaan. Luister wel er zitten daar 2 wegen tussen en een flinke grasvlakte wat net zo breed is als een rijbaan.
Tijdens het wachten bij de woningstichting hoorde we allemaal verhalen. Hoe dichtbij sommige mensen zijn gekomen om ook te overlijden. hoeveel geluk sommige mensen hebben gehad. Echt mijn hoofd kan het nog niet verwerken.
Oudere dames die helemaal over hun toeren zijn.
Mensen denk na over wat je doet. Want voor je het weet schaad je er andere mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten