het element vuur

Jaren heb ik geworsteld met het element aarde. Aarde had ik de grootste moeite mee. Ik accepteerde haar niet en zag haar als een negatief iets. Ik wilde niet inzien hoe mooi en bijzonder ze is. Hoeveel kracht en eerbied er van haar uit gaat.
Ik kon het niet accepteren omdat ik het te veel vergeleek met mijn ouders vooral met mijn moeder. Op haar was ik kwaad. Zei deed me verdriet aan.
Nu heb ik na heel veel pijn en verdriet en mooie ervaringen ingezien dat de aarde meer is dan dat. Ze voed me, draag me, kleed me, verzorgt me, zorg dat ik kan leven, ze zorgt dat ik niet ga zweven etc.

Tijdens een viering aan het begin van het jaarwiel werd me verteld dat het element vuur er aan zat te komen. Dat ik als de phoenix zou herrijzen uit de as. Nou dat proces is in al heftigheid begonnen en nog lang niet klaar. Sta nu van een verre afstand de branden gade te slaan. Soms een stap dichterbij en blijf daar dan nog even staan.
Vuur is overgave, loslaten, tranformatie, veranderingen etc. Dingen die zo duidelijk aanwezig zijn bij mij. Maar ik durf me nog niet over te geven. Kan het nog niet loslaten. Terwijl als ik me soms durf over te geven ik me dan vrij voel.
Dingen verwerken en letterlijk verbranden. Ik zal me zelf ook letterlijk gaan branden maar weet je dat is niet erg. Daar leer ik weer van en kom ik er op een andere manier wel. Want niet elke weg is even duidelijke zichtbaar.

Blessed be