oma's verjaardag

Vandaag werd mijn oma 96 jaar. Ze is in 1914 geboren. Een pittige tante die nog op haar zelf woont. met hulp in de houshouding en verder niet echt veel meer. Ja ze heeft gehoorapparaten, een wandelstok en een rollator. maar verder gaat het naar omstandigheden goed. Alleen wil ze niet meer. Maar ergens ook weer wel.
Ze weet heeel goed dat vriendlief en ik zwanger proberen te worden en dat het niet zo makkelijk gaat. Maar ik krijg heel sterk het gevoel dat ze nog op mijn kindje gaat wachten. Dan heeft ze 7 achterkleinkinderen en 6 kleinkinderen en 2 kinderen.

moeite met het zwanger worden

Ik heb er moeite mee dat ik niet op een normale manier zwanger kan worden. Eerst wist ik geen eens zeker of ik wel een kindje wilde. Althans ik wilde altijd wel een kans om moeder te worden. Maar dacht altijd dat het me niet ging lukken om een goede moeder te worden. Niet met mijn verleden.
Nu dat ik de keuze eenmaal heb gemaakt en nu bijna een half jaar met het ziekenhuis bezig ben (nog maar kort eigenlijk) wordt het me soms toch wel teveel.
Elke maand meedere malen naar het ziekenhuis toe. Mensen die het wel willen begrijpen maar het niet kunnen begrijpen. Omdat de meeste mensen al kindjes hebben mogen krijgen of bewust geen kinderen willen.
Sommige begrijpen het iets meer. Het is niet alleen hetniet zwanger kunnen worden (voorlopig). Maar ook telkens de terleurstellingen die daar bij komen kijken en daar geen tijd voor krijgen. Geen tijd om elke terleurstelling een plekje te kunnen geven omdat de volgende al om de hoek staat te wachten.
Zo wie zo laat ik me heel veel leiden door mijn emoties en dit vergt heel veel geestelijke moeite van me. Ik probeer me staande te houden maar het word telkens moeilijker.
Zo krijg ik aanstaande donderdag opnieuw een inwendig onderzoek. Zo gaan we kijken of er nu misschien wel iets duidelijk is. Dat er wel een eitje aan het rijpen is. Dat er misschien een slijmdikte te meten is of iets anders. Alleen durf ik bijna niet meer te hopen. Ik durf bijna niet meer naar het ziekenhuis te gaan omdat ik telkens tegen nog meer dingen aanloop.
Ik weet dat ik in de toekomst moeder zal worden en dat het niet een makkelijk weg is die ik aan het bewandelen ben. Maar nu heb ik het moeilijk en weet het gewoon eventjes niet meer. Ik probeer mijn verhalen te vertellen.
Niet om begrip te krijgen want dat kan bijna niet maar gewoon om mijn hart te luchten.
Ik vind het ook wel moeilijk dat mensen altijd komen met ja maar ik heb een vriendin die dik is en die heeft wel kinderen. Auw.
Ik heb nu gewoon even de pech dat het bij mij niet zo makkelijk gaat.
Wat ik je wel kan vertellen is als ik zwanger mocht worden dan is het kindje meer dan welkom. En dan zal ik het wel lief hebben en steunen waar het nodig is.
Samen met mijn vriendlief die dan eindelijk een papa kan worden.
Want wat we nu wel weten is dat we heel graag ouders willen worden en dat we betere ouders worden dan dat onze ouders voor ons zijn geweest.
Dus onderga ik alle onderzoeken. Hoe moeilijk dat op dit moment ook is. Maar niet elke moment is even moeilijk. En sommige moment zullen nog wel moeilijker worden. Ik moest gewoon wat druk van de ketel af typen.

Groetjes Regina

in het nauw gedreven

Ik voel me in een hoekje geduwd door mijn werk. Ik ben om me heen aan het slaan en er is niemand die daar begrip voor heeft. Van de week had ik een gesprek met mijn teamleidster alleen vond ik het geen fijn gesprek.
Ik gaf aan dat het gevoel heel sterk aanwezig is dat ik niet bij het team hoor. Dat ik me niet goed kan profileren als begeleidster. Dat ik mis om met de cliënten eventjes wat leuks te kunnen doen.
Nou dat lag allemaal aan mezelf en daar moest ik dan maar wat aan doen. Sorry. Ja een gedeelte ligt bij mezelf. Maar een gedeelte ook bij het team.
Daarna werd er gevraagd wat zij voor me kon doen. Nou meer coaching, meer sturing. Ze zei ook nog dat ik goed moest nadenken of ik hier nog wel wilde blijven.
Dat deed heel zeer. En heb er nu meerdere dagen over na kunnen denken. Ik ga het morgen toch nog wel bij haar aangeven want ik vind niet dat ze dat zo kan zeggen. Geeft me het gevoel dat ze me liever kwijt zijn dan rijk.
Ik zit daar nu toch wel een paar dagen mee.
Dat geeft alleen maar dat ik me niet op mijn plaats voel daar. Maar ja waar dan heen te gaan. Wat te doen.
Als ik zo slecht mijn werk doe waarom hoor ik dat dan niet??
Het is voor mij tijd om die knopen door te hakken en kijken wat het allemaal nog waard is.
Ik weet wel dat ik morgen met lood in de schoenen naar het werk ga. En dat is iets wat ik absoluut niet wil. Ik wil plezier in mijn werk hebben en ook nog van nut zijn.
We zullen zien.
Dit heeft zoveel nadenk werk voor me. Ik wil ergens daar weg. maar ergens vind ik het heel fijn daar. Maar misschien blijf ik daar wel omdat ik niet de werkelijk stap durf te nemen om anders te gaan doen.
Goh dat klinkt me bekend in de oren. Nieuwe dingen ga ik het liefst zo lang mogelijk uit de weg tot dat ze eindelijk zo hard aan het schreeuwen zijn dat ik er niet meer om heen kan.
Ik mis soms gewoon de inzicht van de tussen stappen en wil van a naar b zonder dat het me moeilijk gemaakt word. En als me dat niet lukt dan ga ik weer terug naar a want ja dat is bekend.
In zoveel dingen zie ik dat nu terug. In zoveel dingen doe ik dat nog steeds. Komt dat uit mijn onzekerheid. Komt dit gewoon omdat ik het niet weet. Komt het doordat het een link is die ik gewoon niet heb.
Ik weet het niet. Ik baal er wel van.
Durf ik dan niets te ondernemen wat goed voor me is. Durf ik nu werkelijk geen knopen door te hakken na al die jaren hard werken aan mezelf. Durf ik me niet in de spiegel aan te kijken en te zeggen waar ben ik mee bezig. Of kan en durf ik dat wel.
Laat ik me te veel leiden door wat andere zeggen en doen??
Allemaal woorden die zeer doen. Omdat ze een kern van waarheid bevatten en die waarheid wil ik ergens niet horen. Maar ik zal het horen. Anders zal ik nimmer knopen doorhakken. Zal ik nooit voor me zelf kiezen.

Er gaat al dagen een zinnetje door mijn hoofd en dat is: de enige beperking die je heb is jezelf. Want jij bent de enige die de beperking oplegt en die zo mogelijk ook de beperkingen weg kan halen.
Niemand anders kan die beperking neerzetten en ze weghalen.
De beperkingen zie ik als drempels. Drempels waar men over heen kan en mag stappen zonder beoordeelt en veroordeelt te worden.

En toch voel ik me in het nauw gedreven. Behalve als ik met de energie bezig ben die ik echt puur neerzet. zonder dat er iets van verwacht word. Gewoon zijn in het hier en nu. Heerlijk met mijn eigen dingetjes zonder dat er druk op ligt.
Ik wil genieten en leven. En niet weer in een kooi komen te zitten. Ik wil mijn vleugels uit kunnen slaan.

blessed be

onder gaande zon/ viering

Gisteren ben ik met vrienden naar het strand van scheveningen geweest. Eerst even lekker rond gewandeld en lekker van de zilte lucht genoten. Daarna lekker even wat eten. Waar ik overigens trots op mezelf ben geweest. had een hamburger zonder brood besteld en had geen aardappeltjes genomen. Maar heb heerlijk van het vlees en de salade genoten. En ik zat toch echt heel erg vol.
Daarna zijn we een plekje gaan zoeken waar we een stukje viering konden doen. Tot dat de zon onder zou gaan en dan zouden we wel verder kijken. Althans ik had meer in mijn hoofd.
We hebben heerlijk gezeten en met een stukje transformatie gewerkt. Dingen die je wil veranderen of wil loslaten die een beperking voor je zijn. Je kon het verbranden als je wilde maar het hoefde niet.
We hebben ook nog met ons innerlijke vuur gewerkt ook al konden we geen vuurtje maken maar wel een kooltje aan krijgen.
Toen de eerst ging zitten vloog er een rood/zwarte vlinder de cirkel binnen en die is er de gehele tijd gebleven.
Tijdens het verbranden van de briefjes ging de vlinder op de ketel zitten als of het echt geaccepteerd werd wat er werd losgelaten en getransformeerd.
Ik heb een hele tijd met de vlinder op mijn handen gezeten en genoot van alles wat er gebeurde.
Nadat we alles hadden losgelaten en verbrand of willen laten transformeren ging de zon bijna onder. Daar hebben we nog van genoten. Zo mooi om te zien en hoe snel het laatste stukje gaat.

We hebben daarna alles opgeruimd en naar de auto gelopen. Ik keek nog een keertje om en zag dat de lucht in brand stond. Wauw wat een mooi gezicht was dat.Daarna zijn we in de auto gaan zitten. Waar we schrokken van de tijd en besloten om het hier bij te laten. Thuis gekomen was ik moe maar voldaan. Dat voldane gevoel heb ik nog steeds.
Emotioneel ben ik toch ook wel een beetje maar goed emotioneel. Het is echt een tijd van verandering voor mij.
Nieuwe gedachtes en nieuwe dingen om in te gaan zien. Heel mooi.
Ik ga nog even heerlijk nagenieten van al het moois wat de afgelopen paar dagen met me gebeurt is. Wetende dat het allemaal nog maar net begonnen is. Mijn transformatie is al jaren bezig maar begint nu zich duidelijk te tonen aan me.
Het is bijna tijd om een jas uit te trekken. Want hij voelt niet helemaal lekker meer.
Ben er alleen nog niet helemaal klaar mee. Met mijn oude jas. Er zijn nog wat kleine stukjes (die vaak heel diep zitten) die losgelaten mogen worden.

suiker

Al 3 dagen probeer ik geen suiker te eten. Geen toegevoegde suikers en daardoor ook gezonder eten. Ik eet heel veel fruit. Zodra ik trek begin te krijgen in suiker gaat er fruit naar binnen. Dat is beter dan snoep of koekjes of andere foute dingen.
Zo eet ik eigenlijk geen brood meer en probeer op de koolhydraten te letten. Aardappels en pasta zijn enorm verminderd. Dus ben benieuwd of dit gaat werken.
Ik voel me wel goed eigenlijk op zware hoofdpijnen na. Maar dat is het afkicken van suiker.
Zo heb ik gisteren laat gegeten en heb dus pas in de middag wat op
1 ei met kaas en ham
druiven
banaan
appel
tomatensoep met gehaktballen en kaas
appel
Dat is alles wat ik op heb.
Ik was bang dat ik in de loop van de avond zou gaan snaaien. Was op mijn werk en de kasten liggen daar vol met allemaal zoete spullen. Maar ik had er geen trek in en geen behoefte aan.
Door een vriendin is er een vraag die ik dan herhaal: is het het waard. En zoals zij ook zegt het is het vaak niet waard. En dat helpt me enorm tot nu toe. En zolang het goed gaat ben ik blij.
Naast het eten drink ik veel water en thee en verder niet veel meer. soms een glaasje melk maar dat is het.
Morgen ga ik me weer even goed wegen. ben dan benieuwd als deze dag goed is gegaan hoeveel ik dan ben afgevallen. Aangezien ik de laatste 2 weken weer 3 kilo was aangekomen.

litha ritueel

Gisterenavond had ik slaapdienst maar toch wilde ik iets doen om litha te verwelkomen. Zo had ik een groene kaars meegenomen omdat voor mij voor de kleur van je hart is. En toen ik op de slaapwacht was heb ik hem rond middernacht beetje gepakt. En ben van alles gaan zeggen wat er in me op kwam. Eerst de godinnen verwelkomt en ze gevraagd of ze me willen helpen met meer passie voor mezelf te vinden, meer mezelf accepteren in wie ik ben, loslaten van oude dingen zodat mijn hart geheeld kan worden.
Als boodschap kreeg ik dat mijn hart helemaal verpletterd gaat worden in deze tijd en de komende tijden. Een gebroken hart ga ik tegemoed.
Nou niets iets waar je op zit te wachten. Maar het is wel iets wat moet gebeuren wil ik verder komen.
Er werd me ook duidelijk gemaakt dat mijn hart weer heel gemaakt zou worden maar met nieuwe inzichten en nieuwe ervaringen, met nieuwe intenties en diepere gevoelens die lang weg gestopt zijn.
Er werd nog veel meer gezegd maar dat hou ik nog even voor mezelf. Aangezien ik vanavond nog een ritueel ga doen op het strand met de onder gaande zon.
Maar terwijl ik steeds meer en dieper de kracht en energie voelde voelde ik me steeds lekkerde.
Heb nog even met de kaars in mijn handen gezeten en voelde zoveel wat niet te beschrijven is. Kippenvel stond letterlijk op mijn armen.
Daarna een paar keer geprobeerd in de vlam van de kaars te kijken. Alleen lukte me dat niet lang. Het enige wat ik daar in zag was den dansende godin die met de vlammen aan het spelen was. En die haar vrouwelijkheid liet zien op een sensuele manier.
Hmm iets wat ik mag leren denk ik. Mijn vrouwelijke sensuele kant leren kennen.

Is zo mooi om iets heel kleins te doen wat dan toch grotere gevolgen heeft dan je kan denken van te voren.
Ben heel blij dat ik geluisterd heb naar mijn gevoel om dit te doen.

Blessed Be

geen cyclus

Vandaag een inwendige onderzoek gehad. Want na 12 dagen na het begin van de menstruatie moest dat om te kijken of er iets op gang is gekomen.
Helaas geen slijmdikte en dus gaan cyclus die op gang is gekomen. Niets noppes nada.
Wat baal ik daarvan. Ben nu ergens behoorlijk teleurgesteld in mijn lichaam en in mijn vrouwelijkheid.
Waarom kan ik niet gewoon zwanger worden??

Bovendien was er nog een schok ik dacht dat ik een vrouwelijke gyn zou krijgen vandaag. Blijkt het ineens een man te zijn. Hmmm oke dat wordt gewoon doen en niet erbij nadenken. Ik vond ondanks dat het nu een mannelijk was toch prettigere minder pijnlijk misschien omdat ik wist wat me te wachten stond. Alleen dit keer was vriendlief er ook bij en binnen.
Wel gek dat ze een beeldscherm boven me hing waardoor ik dus kon zien wat hun zagen. Daar zag ik ook slijmdikte 0,0.

En nu zit ik te mokken achter de computer. Alles te proberen te relativeren en een plekje te geven. Het huilen staat me nader dan het lachen. Ben aan het proberen om het in een ander licht te zien. Alleen is dat makkelijkere gezegd dan gedaan.
Volgende week vrijdag weer naar de verpleegkundige en dan kijken we wel waar en hoe ik sta.

gasexplosie in julianastraat

Vandaag was ik me aan het klaar maken om weg te gaan naar een sessie voor mezelf. Ineens uit het niets een enorme harde klap. Niet wetende wat het was maar wel onrust op de straat ging ik verder met mijn voorbereidingen om weg te gaan.
Moest nog even wat kopen om weg te kunnen. Maar weg ging ik niet meer.
Ik hoorde dat er een gasexplosie in de buurt van een tankstation was. Hmm welke straat dan??
Wisten mensen me niet goed te vertellen. Ik had al zo'n vermoede dat het de straat was van mijn schoonvader. Ik van alles en iedereen afgebeld om op te hoogte te stellen. Eerst mijn sessie afgebeld. Want ik wilde eerst weten hoe en wat er allemaal aan de hand was en hoe het met mijn schoonvader was. Die overigens een echte eikel is en alcoholist maar toch wil je het weten waar zo iemand is. Of alles oke met hem is. Of hij nog leeft en zo ja is hij gewond en waar is hij.
Na een paar vriendinnen gebeld te hebben en aan eentje gevraagd of die mijn vriend op zijn werk wilde bellen omdat ik het nummer niet had.
Niet veel later (leek lang te duren maar op dat moment lijkt elke minuut een uur) belde hij me op. Ik wist toen intussen dat het niet het blok was van zijn vader maar wel dat die mogelijke beschadigingen heeft opgelopen. En wat voor beschadigingen was niet duidelijk.
Vriendlief kwam gelijk vanuit Rotterdam naar huis. Onder tussen contact gehouden met verschillende mensen en navraag gedaan. Helaas kreeg ik nog steeds geen antwoorden die veel duidelijkere waren.

Na vriendlief opgevangen te hebben en heel even tot rust gekomen te zijn gingen we kijken hoe alles eruit zag. Hij wilde het met eigen ogen zien. Kan me dat wel voorstellen. Daar kregen we te horen dat iedereen die in 100 meter omtrek er woont uit zijn woning was gehaald.
Ze hadden de mensen ondergebracht bij de woningstichting. Wij daar heen en er was nog niets duidelijk. Zijn vader had zich niet gemeld en we konden hem op geen enkele manier bereiken helaas.
Onverrichte zaken gingen met lood in onze schoenen maar naar huis om even bij te komen en de gedeeltes die we konden verwerken, verwerken.
Vriendlief ging later nog een keertje naar de flat van zijn vader. Na wat voeten in de aarde gehad te hebben was vriendlief naar binnen gegaan en daar stond zijn vader. Als of er niets aan de hand was. Hij moest zich niet zo druk maken, want er was toch niets aan de hand.
Woest was hij.

Toen vriendlief thuis kwam viel alles even stil en waren we toch wel blij dat hij nog leeft. Misschien waren we ook wel blij dat we nu eindelijk iets wisten.
Maar geloof me het is echt heel bizarre en niet te begrijpen. Dat iemand zo gestoord is om zoiets te doen. De dader zat bij zijn vriendin in huis en was al een langere tijd niet thuis geweest. Ja misschien voor de gaskraan.
Maar de ravage die er is is niet de beschrijven en niet te begrijpen. Op het nieuws is te zien hoe de dakpannen van de huizen die er tegen over liggen als een golf over het dak is gegaan. Luister wel er zitten daar 2 wegen tussen en een flinke grasvlakte wat net zo breed is als een rijbaan.

Tijdens het wachten bij de woningstichting hoorde we allemaal verhalen. Hoe dichtbij sommige mensen zijn gekomen om ook te overlijden. hoeveel geluk sommige mensen hebben gehad. Echt mijn hoofd kan het nog niet verwerken.
Oudere dames die helemaal over hun toeren zijn.
Mensen denk na over wat je doet. Want voor je het weet schaad je er andere mee.

Litha/midsummer

Aankomende weekend (eigenlijk maandag 21 juni) is het de langste dag en de kortste nacht. Daarna worden de dagen weer korter.
Ik zou het met een groepje gaan vieren maar ja zo als wel vaker word het afgezegd of je krijgt geen reactie jammer hoor.
Maar dat betekend niet dat ik er zelf niet stil bij ga staan.
Ik kom dan uit een slaapdienst en ga in de avond lekker naar het strand. Naar de ondergaande zon te kijken en daar een ritueel doen wat in mijn ogen op dit moment voor vuur staat.
Een tijd van transformatie.
Van dingen in andere lichten zien.
Overgave.
Goh wel woorden die een lange tijd al een rode draad in mijn leven.
Denk ook dat ik terwijl de zon ondergaat een meditatie ga doen.
En de dag erna mijn altaar weer een keertje verbouwen want dat is ook hard nodig.

De rest weet ik niet en dat komt vanzelf wel.

Blessed be

knop om

Ik moest weer een motivatie vinden om af te vallen en te bewegen. Want ja dat is wel het thema van mijn leven. Maar bewegen ging steeds moeilijker want mijn lijf begint toch wel mankementen te vertonen.
Mankementen die ik al langer heb maar soms spelen die nog erger de kop op.
Maar mijn motivaties om af te vallen is:
Een kindje
lekkerdere in mijn vel zitten
mooie kleding kunnen passen
langer leven
gezondere leven
gewoon in stoelen passen en zeker in vliegtuigen

Dat zijn ze voor nu er zijn er vast nog wel meer maar die weet ik eventjes niet meer of die zijn gelijk aan de basis die hierboven staan.
De laatste is voor mij op dit moment de knop om. Ik ga midden oktober een lange weekend naar Engeland. Nou weet ik wel dat ik redelijk gewoon in een stoel pas. Maar ze zijn nu nog meer gericht op extra stoelen bij betalen als je er niet in pas. Dus heb ik zoiets van hoe meer ik afval hoe minder de kans is dat ik bij moet betalen. Vorige jaar moest ik nog een gordel extra om doen. Niet dat ik extra hoefde te betalen. Maar gewoon het idee dat je dan extra bij moet betalen voor zoiets. nee dank je wel.
Dat is een zorg die ik niet wil.
De andere motivaties heb ik al langere tijd en die werkte nog wel maar niet goed genoeg. Ook omdat ik me er niet telkens meer bewust van was.
Nu ga ik er weer voor.
Ben gisteren weer begonnen met meer bewegen. Door op de wii te gaan staan.
Nu al 2 dagen achter elkaar 20 minuten gestept. Gisteren om op te bouwen en vandaag niet langer omdat ik zo meteen nog een slaapdienst heb en dan zo wie zo wel aan mijn beweging kom.
Zo wil ik het langzaam opbouwen naar max 1 uur per dag achter elkaar. ben benieuwd of het me gaat lukken. Maar de motivaties is er weer en dat is het belangrijkste.
Voor vandaag is het weer gelukt op naar morgen.

verandering

Ik ben iemand die gemakkelijk contact met mensen en mensen gewoon hun dingen laten doen. Zolang ze mij maar me trust laten is dat al prima. Maar soms kom je mensen tegen waar je een klik mee heb. Waar je uit het niets diepere lagen mee kan aanraken en waardoor je dus bevriend met elkaar raak.
Dat heb ik pas mogen ervaren met een collega. Op de werkvloer heb ik zoiets van zolang we maar normaal met elkaar om kunnen gaan is het al goed.
Hoe het contact steeds dieper is geworden weet ik niet precies. Geleidelijk aan is het wel gegaan. Eerst door elkaar af te tasten en zo verder en verder.
De gesprekken werden steeds dieper en anders. Ging niet meer over het werk alleen maar ook over persoonlijke dingen. En zo gingen we verder en dieper in een relatie van collega naar vriendschap.
Een tijdje hebben we in een grijs gebied gehangen van zijn we nu vrienden of collega's. Want wanneer is iemand een vriend??
Wanneer hang je een titel aan een relatie die je met iemand heb??

Na een tijdje was de titel collega niet meer genoeg en voelde het goed om de titel vrienden er aan te hangen. En zo heeft mijn werk me nog meer gebracht dan ik had kunnen verwachten.
Ben er heel blij mee en heel dankbaar voor.

ritueel

Gisteren zat ik eventjes op mijn balkon na een kleine woede uitbarsting van mezelf. Ik baalde er zo van dat ik niet naar het trouwen van een collegaatje kon. maar was dat wel de echte reden.
Wat na aan het denken en het bleek het woordje trouw wat bij mij iets raakte. Ja dat deed zeer.
Vriendlief kwam bij me zitten en we hebben het allemaal uitgesproken. Ik heb gewoon het gevoel dat het soms niet zo makkelijk gaat tussen ons. Aan de andere kant heeft denk ik elke relatie dat wel.
Na een lang gesprek had ik iets doorgekregen om te doen.
Ik pakte 2 wijnglazen en vulde die met mede. Daarna heb ik 1 glas aan mijn vriend gegeven en 1 was er voor mezelf.
We ging proosten op positieve dingen in ons leven. Om de beurt gingen we zeggen wat we positief vinden in onze relatie en namen dan een slok. Soms waren we het niet eens met wat de andere zei en daar konden we dan rustig over praten.
Zo kwamen er achter dat we eigenlijk wel een mooie relatie hebben maar dat we dat allebei heel vaak willen vergeten en dan niet verder kijken dan onze neus lang is.
De laatste slok hebben we aan moeder aarde gegeven om haar te bedanken voor alles. Dat we leven, dat ze ons voed etc.
We hebben genoeg planten op het balkon staan en we mochten zelf kiezen bij welke we het deden. Vriendlief deed het bij de tomatenplant, die stond het dichtsbij. Ik koos voor de passiebloem. Omdat ik toch wel wat passie in onze relatie mis.

Na het ritueel keken we zo anders naar elkaar. Daar ben ik heel blij om. Het voelde heel goed om te doen en was heel fijn om het echt oprecht samen te doen. Ik verwacht geen wonderen maar het voelde gewoon heel fijn om het samen te doen. En elk stukje wat er verbeterd is mooi. Alleen wil je niet altijd inzien dat er dingen zijn veranderd omdat verandering niet altijd heel duidelijk aanwezig is maar langzaam aan er in sluipt en daardoor een gewenning word. En dat is bij ons het geval. We hebben al een hoop veranderd in onze relatie alleen wilde we dat niet zien. En dan is een goed gesprek of een iets anders heel goed om daar duidelijkheid in te krijgen. Vind ik zelf.

Blessed be

weer naar buiten

Vandaag durf ik het weer aan om naar buiten te gaan. Alle dagen daarvoor vanaf zondag ging het niet. Was te veel in de kreukels om iets daarin te kunnen doen. Ja het balkon. Maar verder niet.
Ben blij dat het weer beter met me gaat. Weer kleur om mijn gezicht en minder krampen en gedoe.
Ik ben nog steeds aan het vloeien maar niet zo heftig meer als dat het geweest is. Gelukkig.
Ben benieuwd hoe het volgende week vrijdag in het ziekenhuis zal gaan. Heb al vroeg een afspraak. ben ook benieuwd of mijn cyclus nu vanzelf gaat opstarten maar ja dat zal de tijd uit wijzen.
Zo dadelijk maar even een poging doen om een frisse neus te halen.

ongesteld

Zondagavond begon het heel voorzichtig om de volgende dag met volle teugen te laten merken dat ik aan het vloeien ben.
Wat is het veel en heftig als het is opgewekt. Ik kan niet geloven dat de arts zei dat het niet veel meer zou zijn dan normale menstruatie.
Ik voel me beroerde dan ik me ooit te voren heb gevoeld met een menstruatie. Misselijk, buikkrampen, hoofdpijn, rugpijn, vele meer pijnen. Normaal is dat schijnt bij een menstruatie. Ik heb soms geen controle over mijn lijf.

Na de dag van gisteren dacht ik dat het niet meer erger kon worden. Nou dacht mijn lichaam laten we maar even zien dat het nog veel meer kan.
Volgens vriendlief hoef ik vandaag alleen maar mijn handen over elkaar te leggen en in een kist te gaan liggen zo wit zie ik.
De rest van mijn lijf doet net zo hard mee. Echt als hoef ik getest word hoeveel ik nog kan verdragen. Kan je vertellen dat het huilen me vandaag nader staat dan het lachen.

Geloof me als ik zeg dat ik wel blij ben dat het kuurtje heeft geholpen. Neemt niet weg dat ik me nu een vaatdoek voel die hard handig uitgewrongen word.
Ik ga nu maar even bank hangen en zie wel wat het verder word.

controle ziekenhuis

Vandaag moest ik dan weer opnieuw naar het ziekenhuis. De resultaten vielen een beetje tegen. Ik was weer wat in vet toegenomen en verminderd in spiermassa. Maar ook mijn gewicht was wat toegenomen niet schrikbarend genoeg voor mij.
Nu gaan we er vanaf morgen weer goed tegen aan. Morgen pakken we de draad weer op.
over drie weken heb ik weer een afspraak.
Dan moet er echt weer vooruitgang in zitten anders ben ik nog verder van huis.
Heb mezelf belooft om op nieuw naar mijn motivaties te kijken en waarom ik zo graag een kindje wil. Want daar voor wil ik afvallen en doe ik dit allemaal.
Het doet wel zeer dat het gebeurt is. Alleen heb ik het zelf gedaan. Ik heb er zelf voor gezorgd dat het mis is gegaan.
Nu ga ik er weer voor.

O ik had ook aangegeven dat ik me behoorlijk beroerte heb gevoelt tijdens het kuurtje. Bijna alles was wel een bijwerking behalve de koorts. Toch heb ik het gevoel dat het er wel mee verbonden is. Wel fijn te weten dat bijna alle klachten met de medicatie te maken hadden. Maar ook wel weer vervelend dat ik zo reageer op bijwerkingen.
Nu is het wachten op mijn cyclus of die gaat starten. Ben alleen vergeten te vragen wanneer ik een cyclus zou moeten hebben. Nou ja ga wel bellen als er na 2 weken nog niets is gebeurt.

het element vuur

Jaren heb ik geworsteld met het element aarde. Aarde had ik de grootste moeite mee. Ik accepteerde haar niet en zag haar als een negatief iets. Ik wilde niet inzien hoe mooi en bijzonder ze is. Hoeveel kracht en eerbied er van haar uit gaat.
Ik kon het niet accepteren omdat ik het te veel vergeleek met mijn ouders vooral met mijn moeder. Op haar was ik kwaad. Zei deed me verdriet aan.
Nu heb ik na heel veel pijn en verdriet en mooie ervaringen ingezien dat de aarde meer is dan dat. Ze voed me, draag me, kleed me, verzorgt me, zorg dat ik kan leven, ze zorgt dat ik niet ga zweven etc.

Tijdens een viering aan het begin van het jaarwiel werd me verteld dat het element vuur er aan zat te komen. Dat ik als de phoenix zou herrijzen uit de as. Nou dat proces is in al heftigheid begonnen en nog lang niet klaar. Sta nu van een verre afstand de branden gade te slaan. Soms een stap dichterbij en blijf daar dan nog even staan.
Vuur is overgave, loslaten, tranformatie, veranderingen etc. Dingen die zo duidelijk aanwezig zijn bij mij. Maar ik durf me nog niet over te geven. Kan het nog niet loslaten. Terwijl als ik me soms durf over te geven ik me dan vrij voel.
Dingen verwerken en letterlijk verbranden. Ik zal me zelf ook letterlijk gaan branden maar weet je dat is niet erg. Daar leer ik weer van en kom ik er op een andere manier wel. Want niet elke weg is even duidelijke zichtbaar.

Blessed be

bijwerking

Heb veel last van bijwerking van de medicatie. Met de volle maan was ik al niet te genieten en in die week ben ik begonnen met het kuurtje voor het resetten. En nu. Hmm genoeg bijverschijnselen al staan ze niet op de lijst van bijverschijnselen. Maar toch heb ik het gevoel dat dat het is. Ook wel logische heel mijn hormonen huishouding ligt over hoop. Ineens krijgt mijn lichaam het signaal om alles te forceren om een menstruatie te krijgen.
De laatste 2 dagen heb ik last van koorts aanvallen. Denk dat dit te maken heeft met mijn hormoonspiegel. Vandaag moest ik werken en als ik maar eventjes heen en weer had gelopen droop het zweet soms van me af.
Bah wat voelde ik me vies.
Vrijdag ga ik weer naar het ziekenhuis om me door te laten meten. Ik ga dan wel aangeven van alles waar ik last van heb.
Hoop dan wel binnenkort eindelijk een menstruatie te hebben want anders moet ik weer een andere zwaardere medicatie krijgen. Laat ik daar maar even niet vanuit gaan.

Groetjes Regina