maan

Al langere tijd heb ik last van de donkere maan en de volle maan. Ik ben dan emotioneel en weet soms niet waar ik het moet zoeken.
Zeker met donkere maan. Heb dan het gevoel een stukje van mezelf kwijt te zijn. Alsof ik even niet meer leef. Klinkt heel crue maar dat is niet zo bedoeld.
Ik weet dat er een nieuwe maan komt maar dan nog voelt het alsof er iets aan me mist. Kan dingen dan minder hebben van mensen en dieren en wil gewoon lekker in mijn cocoon zitten en blijven zitten.
Lange tijd heb ik het geprobeerd te door breken. Maar na gesprekken te hebben met mijn gids en er achter te komen dat je een dochter van de maan ben is het wel dat het bij mij hoort.
Ik vecht er ook niet meer tegen. Daardoor kom ik er wel makkelijkere doorheen. En weet er ook beter op in te spelen. Het is nou niet zo dat ik bedenk o van nu is het donkere maan en dan moet ik zo zijn. Nee alles behalve dat. Soms vergeet ik het dat het donkere maan is en dan ben ik als nog zo.

Met volle maan kan ik wel beter om gaan. Alleen merk ik wel dat ik dan niet echt zware beslissingen kan nemen en bepaalde dingen gewoon los mag en kan laten.
Ik vind het heerlijk om dan met open gordijnen te slapen en heerlijk een maandouche te nemen. Geen lichten aan en dan helemaal heerlijk in het licht van de maan douchen.
Gewoon heerlijk een wandeling in het licht van de maan. Gewoon even in de maan samen zijn.
Een gesprek hebben met de maan heb ik ook regelmatig. En dat voelt eigenlijk vertrouwd en goed.

Als ik zo'n bui heb met de maan dan doe ik wat ik wil en hoe ik het wil. Anders kom ik er niet doorheen en komt het niet goed met mij. Ik ben er vrij in en dan doe ik dat dan ook.

Blessed Be