volle maan

Voorzichtig laat ze haar eerste rode gloed zien
Langzaam maar toch gestaagd
zoekt ze haar plek midden in haar vlucht
hier blijft ze even stil staan
en laat haar energie over de aarde vloeien
zodat er nieuwe dingen mogen ontstaan

Langzaam en gestaagd
stijg ze naar haar hoogste punt
waar ze tot mij spreekt
met dochter van de maan

In haar perfect cirkel
zie ik een springende haas
zou dat misschien een boodschap zijn

Terwijl ze opstijg langzaam aan
hoor ik kraaien krassen naar haar
en bij mij komen de tranen langzaam omhoog
want ik voel de warmen armen van de godin
om me heen

En begrijp wat ze wil zeggen
We zijn allemaal 1 maar toch ook alleen
Ooit staat alles weer naast elkaar
Niet vandaag en ook niet over honderd jaar
Ach wie weet ooit over duizend jaar
en al die tijd zal ik schijnen
en soms een paar dagen verdwijnen
maar ik waak over de nacht
en bescherm iedereen die geduldig op mij wacht.


Geschreven op 7 juni 2009 tijdens opkomst van volle maan in Glastonburry in de B&B. Kijkend uit mijn raam zag ik haar zo op komen.