ravage is niet meer

Gisteren avond heb ik samen met mijn Ex onze geliefde katertje ravage van 11 maanden oud in moeten laten slapen.
Hij was dinsdag gecastreerd. Vrijdag zat ik al weer bij de dierenarts omdat dit mijn katje niet was. Hij was slap, liep bijna niet, ontiegelijke warm etc. Daar bij de dierenarts zeiden ze dat het waarschijnlijk opnieuw de niesziekte was. Shit dat kan dodelijke zijn voor een kat.

We kregen een middeltje mee wat elke dag aan hem gegeven moest worden. We mochten het met 0,5mg eventueel verhogen.
Zaterdag vierde ik mijn verjaardag en heeft hij heerlijke genoten. Slagroom gegeten, leverworst, gewoon lekker genoten. Hij liep weer wat meer rond. Dus ik had hoop goede hoop.
Zondagochtend:
Ik pak hem op om medicatie te geven. Hij is nog warmere dan warm, nog slapper en er zit bijna geen leven meer in. We hadden gehoopt dat de medicatie aan zou slaan want dat werkte de andere dagen ook zo goed. Maar het hielp niet.
Ik wilde naar de dierenarts want het ging echt niet goed met hem.
Ex gebeld want ik had beloofd die op de hoogte te houden. Gelukkig had ik hem al de rest van de week op de hoogte gehouden maar dan nog.
Die wilde mee. Dus samen met een vriendin (heel vervelend zo'n moment dat je dan geen rijbewijs heb of auto) naar de dierenarts toe.
Die dacht aan een fikse longontsteking want er zat wel behoorlijke wat vocht in zijn thorax. Zoveel dat ze op een foto zijn hartje niet zag.
Hij ging in de zuurstofkooi om hem het wat gemakkelijkere te maken. Dat hielp niet genoeg en werd er vocht uitgezogen. De eerste keer was het 5 mililiter en de 2de keer was het 30 ml.
Hij liep vol en er zat geen verbetering meer in.
Na flink wat testen bleek hij een ziekte te hebben genaamd fip. Als die de droge vorm had dan hadden we hem nog mee kunnen nemen en van hem kunnen genieten. Maar helaas hij had de natte vorm. Waardoor hij vol liep.

S'avonds met ex en een andere vriendin terug naar de dierenarts... Met in mijn gedachte van we moeten hem in gaan laten slapen maar ik heb ergens nog een sprankje hoop.
Die hoop werd heel even werkelijkheid toen ik hem in mijn armen had en zag hoe levendig hij was. Dat bleek al snel niet terecht die hoop. Want binnen een half uur was het al weer het zieke katje.
Na alles gevraagd te hebben en alle mogelijkheden overwogen te hebben.
En de vragen waren van:
Kunnen we hem nog meenemen?!?
Is er geen paardenmiddel om hem beter te maken?!?
Wat zijn de consequenties om hem mee te nemen?!?
Word hij nog beter van deze ziekte?!?

En nog veel meer vragen hoor maar die weet ik even niet meer.
Maar alles was niet wijs en zou hem geen goed hebben gedaan. Dus hebben we uiteindelijk wel voor gekozen om hem in te laten slapen.
We hebben uitgebreid geknuffeld, vastgehouden, hem bedankt voor alles wat die voor ons heeft gedaan. heb hem bedankt dat hij in mijn leven is gekomen. We hebben alle namen die we hem noemden nog meerdere malen laten horen.

Ravage heeft tot aan het einde gevochten. Want bij de narcose spuit zet hij nog 1 maal zijn klauwtjes uit en liet hij nog 1 maal zijn stemmetje horen. Na de spuit heeft mijn ex hem in zijn armen genomen en al knuffelend en kroelend viel hij in slaap. De 2de spuit voor de eeuwige slaap heeft zijn werk snel gedaan.

In de armen van mijn ex is onze Ravage bijnamen: pluis, pluizebol, puber, vloerkleed, pluisje om +/- 22:00 uur overleden. Met heel veel liefde om hem heen.

Een poot afdruk heeft hij achtergelaten in mijn hart en die zal ik altijd met me meedragen. Hoe jong hij ook was. Vergeten zal ik hem nooit.

liefs