Nog een paar dagen en dan ga ik naar Engeland samen met een vriendin. We hebben wel hele goede en duidelijk afspraken gemaakt zodat we beide onze eigen dingen kunnen doen. Dat is altijd wel prettig maar de vraag vind ik altijd of er wel aan de afspraken gehouden gaan worden. Het enige wat ik daar op kan zeggen is ze staan er en laten we hopen dat het goed gaat komen.
Mijn voorbereidingen zijn al maanden aan de gang. Maar de laatste dagen ben ik me echt aan het invoelen voor wat er klaar ligt en wat ik daar eventueel moet doen om verder met mezelf te komen.
Daar was de godin heel duidelijk in. Afscheid nemen van een vriendschap die dat woord niet meer draagt. Eigenlijk al langere tijd niet meer maar ik klampt me er nog aan vast. Nu is het tijd om die band (misschien tijdelijk) te breken en op mijn eigen benen te gaan staan. Bovendien is 1 van de opdrachten ook nog voor mij om mijn verleden van pijn en verdriet los te laten en mee te geven aan het water. Hoe en wat verder dat zal me duidelijk worden in Engeland als ik daar eenmaal ben.
Vind het allemaal wel spannend en toch ook eng. Ergens begint het enorm te kriebellen maar wil ik ook hier blijven.
Wetende dat ik toch wel ga maak ik me daar niet druk over. Eenmaal door de douane heen ben ik al de stress hopenlijk vergeten.
Morgen komt de koffer uit de berging en dan is het langzaam aan de spullen er in doen die ik van de week mee wil nemen. Er gaan continue dingen door me hoofd die nog gehaald of geregeld moeten worden. Die ga ik een dinsdag halen. Anders schiet het nog niet op.
Dan word het toch wel defenitief. Dan is het toch echt nog maar 2 nachtjes slapen en stressen of alles wel goed gaat.
Maar daar moet ik me niet zo druk over maken. Ik heb daar een hoop dingen te doen nog in het laatste stukje van Mabon voordat we over gaan naar Samhain. Maar het voelt zo goed om het te doen.
Ik heb ook voor nu besloten om weer een poging te doen om naar de Abbey te gaan. Al hoewel ik daar nog steeds heel veel moeite mee heb. Dat is iets ouds en dat is iets wat verwerkt moet worden langzaam aan. Alles te gelijk is te veel.
Ik ga vanzelf ervaren wat deze reis me gaat brengen. Na ruim een jaar ga ik er weer heen maar nog net op het randje van het keltische jaar.
Blessed be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten