Gisteren bereikte me het droevige nieuws dat een lieve collega is overleden. Deze vrouw had altijd een lieve woord voor je. Een luisterend oor. En als het haar niets zinde dan vertelde ze dat ook. Zonder poespas.
Ze was gek op haar gezin en gek op mensen. Ze genoot van het leven.
Veel te jong is ze overleden.
Nu zal ze haar kleinkinderen niet meer zien opgroeien. Want wat was ze trots dat ze oma was. Zodra ze nieuwe foto's had dan liet ze die aan iedereen zien.
Maar de moederliefde straalde ook van haar af. en samen met haar lieve man was ze een.
Na een heftige periode leek alles rustiger te worden. Maar toen werd er bij haar suiker geconstateerd. Dit kregen ze niet goed onder controle omdat haar bloeddruk ook reageerde op de medicatie. Het werd steeds erger en erger. Ze was heel erg moe en sliep bijna de gehele dag. Ze kon ook bijna niets meer zien. Uiteindelijk is ze naar de neuroloog gegaan en daar werd een goedaardige tumor naast de hypofyse gezien. Was wel goed te opereren alleen was het wel een zware operatie want haar schedel moest gelift worden.
Woensdag voor konningedag zou ze geholpen worden maar dat werd een dagje later omdat er een spoedgeval tussen kwam. De volgende werd zij een spoedgeval. De tumor drukte te veel op haar oog.
Na de operatie die goed gelukt was werd ze slapende gehouden. Een paar dagen na de operatie werd de druk op de hersenen te hoog en werd ze nog een keertje geopereerd om een stukje schedel te verwijderen en dat tijdelijk in haar buik te bewaren (schijnt de beste plek te zijn). De druk nam af en het leek beter met haar te gaan. De beslissing was een week na de operatie genomen om haar wakker te laten worden.
Dit ging niet. Ze probeerde van alles. Met geluiden van een lachende kleinkind, door tegen haar te praten en nog veel meer. Ze kreeg koorts. Er werd nog een ctscan gemaakt om te kijken of er misschien iets aan de hand was. Maar ze konden niets vinden waarom ze niet wakker werd.
De artsen vermoedde dat er een ontsteking ergens zat maar wisten niet waar.
Maandag op Dinsdag nacht ging het mis. De familie is er bij geroepen. En Gonnie is rustig in haar slaap overleden.
Ze is maar 52 jaar geworden.
Gonnie stond in het leven en genoot. En nu kan ze niet meer genieten.
Geen lieve woorden meer. Geen glimmend gezicht meer als ze het over haar gezin had. Geen foto's meer van haar gezin.
Lieve Gonnie ik hoop dat je toch rust kan vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten