Vandaag naar de sociale dienst geweest om hulp te vragen bij financiële problemen. Ik kwam al geëmotioneerd aan. Misschien niet zo handig om een aflevering over mijn lijk te kijken. Maar ja dat is een serie die ik erg graag wil volgen.
Dus emoties hoog stap ik binnen.
Er werd me verteld dat hun al ons geld gaan innemen. Stop dat wil ik niet. Ik wil baas zijn over mijn eigen geld wat ik verdien.
Ik werd boos en geïrriteerd en de tranen ging vloeien helaas. Want ja dat vind ik dan toch wel vervelend dat het bij een vreemde gebeurt. Maar ja ik ga het ook niet inslikken.
Nou toen werden alle papieren die we al hadden ingeleverd bekeken. Eerst de bankrekeningafschriften en daarna de rest.
Wat een hel was dat. Het was al een hel om alles op te zoeken maar om nogmaals met alles geconfronteerd te worden vond ik wel heel moeilijk.
Wetende dat we nu hulp zouden gaan krijgen was toch wel prettig maar verder nee.
Na alles nagekeken te hebben en doorgenomen te hebben met mogelijke nog anderen dingen die er moest gebeuren. Bleek dat hij nog niet alle papieren had.
Nu moeten we nog een aantal dingen voor de 21 april inleveren en dan gaan ze weer verder kijken. Het enige is nu dat we alles gewoon moeten betalen en geen nieuwe problemen mogen maken.
Aan het einde van het gesprek vroeg nog naar het pgb. Hij wist er niet veel vanaf en ga het advies om dat later na te vragen bij de balie.
Nu weet ik in tussen dat ik naar een inloopspreekochtend moet en daar informatie kan opvragen bij het WMO (geen idee waar dat voor staat) en die kunnen we misschien verder helpen.
Heb ook nog gevraagd hoe het dan met de vaste lasten ging. Die mogen we gewoon zelf betalen. We worden waarschijnlijk op het minimum gezet van wat je aan geld kan verdienen zeg maar. Dat betekend iets meer geld.
Maar hoeveel geen idee. En hoe we verder alles moeten gaan doen geen idee.
Onderweg naar huis ben ik samen met vriendlief op een bankje in het park gaan zitten en hebben we even zitten praten.
Althans vriendlief heeft zitten praten (iets wat niet vaak voorkomt).
Het is gewoon even niet leuk. Maar weet je over 3 jaar zijn we schoon en kunnen we met een schone lei beginnen. En dat is dan wel weer een fijne gedachte.
Maar verder kan ik er niet veel positief op dit moment over zeggen.
We hebben deze stap genomen en die is al niet makkelijk. Alleen zullen de andere minder makkelijk worden.
Groetjes Regina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten