Vandaag na alle dagen toch wel overeind te blijven ging het mis. Was al vermoeid wakker geworden wat niet echt positief werk na de druk en gespannen dag die ik had gisteren. En een korte nacht ervoor (door de slaapdienst)
De emoties werden me eventjes te veel. Helaas uit dit zich in ruzie met vriendlief. De Ruzie ging om miscommunicatie. Ach ja daar hebben we allemaal wel eens last van.
Het begon bij mij helemaal toen ik muziek ging draaien die de tranen toch wel eruit trokken. Het verdriet ging over in kwaadheid en de kwaadheid ging over in de muren komen op me af.
Heerlijk zo'n overgang van emoties.
Denk dat het een stukje met gisterenavond heeft te maken. De tocht was apart om mee te lopen. Alleen heb ik me wel een beetje lopen ergeren aan mensen die niet het respect hadden om hun mond te houden tijdens de tocht of zelfs mobiel aan het bellen waren.
Maar ja ik was daar om mijn respect over te brengen.
Ik weet ook wel dat iedereen het op zijn eigen manier doet.
Denk dat onbewust ook wel het hele ziekenhuis gebeuren me dwarszit.
Maar er is nog zoveel meer wat ik geen eens weet.
Ik wilde vandaag gewoon weg. De trein pakken en maar kijken waar ik uitkwam. Uiteindelijk niet gedaan.
Weet wel dat ik morgen lekker naar buiten ga regen of geen regen. Gewoon even luchten zonder iets te moeten en sterk te hoeven zijn.
Even niet meer slikken maar alles laten lopen. Daar heb ik wel even behoefte aan.
Tuurlijk om ook Ostara te vieren.
Want de lente is nu begonnen ook al zou je het qua weer niet zeggen.
misschien kan ik dan alles ook eventjes een klein beetje op een rijtje zetten. Alles wat er gebeuren sta en waar ik heen wil.
Blessed be Regina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten