gesprekken

De afgelopen dagen heb ik aardig wat gesprekken gehad op het werk. Allemaal over dat ik niet functioneer naar behoren. Een van de moeilijkste vond ik gisteren wel. Het aangeven bij het subteam. Van de woonkamer waar ik werk. Damn.
Ik had het koud en zat zo erg te trillen dat wil je niet weten. Maar ik heb gezegd wat ik moest zeggen. Voelde me daarna wel wat opgelucht.
Heb het heel even naast me neer kunnen leggen. Kan me weer focussen op andere dingen. Ben een stuk positiever. Nu nog alleen verder in mijn hoofd een plek geven. Dingen loslaten en verwerken noemen ze dat toch. Maar ja dat is niet makkelijk. Zeker niet als je zolang van je leven alles negatief benaderd.
Dan ineens (ben er al jaren mee bezig hoor) dingen die normaal negatief zijn naar het positieve draaien. Dat is niet makkelijke. Maar we proberen het.
Daar is het begin mee gemaakt :)
Nu heb ik lekker een paar dagen vrij en kan ik aan andere dingen denken. Verder stappen zetten voor wat ik wil ga doen. Ik weet dat het niet makkelijk is om iets voor jezelf neer te zetten.
Maar het voelt heel goed en heel belangrijk voor mij. En dat is het belangrijkste. Ik wil dingen doen waar ik gelukkig van word en als dat hard werken betekend maar geen geld ja dat is niet makkelijk. Maar geluk kan je niet kopen. Geluk is zo belangrijk. Ben je niet gelukkig dan ga je kapot aan van alles en nog wat. En is het niet geestelijk dan kan het nog wel lichamelijk zijn.

Dus wil ik gaan voor iets wat me nu gelukkig maakt :) Helaas betekent het ook wel dat ik er naast gewoon moet blijven werken want ja er moet wel geld in huis komen. En vriendlief verdient niet genoeg om alles te kunnen betalen.