Het is stil in mij. Genoeg gedachtes gaan door me heen maar kan het niet beschrijven. Gevoelens komen en gaan maar snap ze niet. Kan me niet enthousiast maken en voel me leeg. De dagen lijken op dit moment aan elkaar geregen. Er zit weinig verschil in.
Ik wil gewoon even weg kruipen in een hoekje. Misschien de tijd van het jaar. Misschien de gedachte dat we naar de donkerte toe gaan.
Maar nu staan we in Lammas. De tijd van dankbaarheid en overvloed. Overvloed van emoties heb ik wel. Proberend me mee te laten voeren in deze stromingen en dingen los te laten die me alleen maar beperken in mijn zijn.
Ik ben voor heel veel dankbaar. Zelfs dat kan ik niet beschrijven.
Misschien als de rust weer is terug gekeerd. Deze week word mijn vriendlief 31 jaar en dan te bedenken dat we vanaf 1999 bij elkaar zijn. Allebei tieners.
We gaan het uitgebreid vieren en hebben daar ook zin in. Alleen maak ik me druk over allerlei dingen die er misschien er helemaal niet toe doet.
Ik merk ook dat de week van het vele werken er voor heeft gezorgd dat ik niet toe mezelf ben gekomen.
Nu is het wat rustiger en dan ga ik van alles verwerken wat de afgelopen tijd met me is gebeurt. Dit gebreurt op dit moment in stilte.
Misschien wel eventjes goed en voor de stilte komt de storm zeggen ze meestal. We zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten