Loslaten is iets wat de meeste van ons al een keertje hebben moeten doen op wat voor manier dan ook. Je oude school, een vriendje of vriendinnetje wat gaat verhuizen en waarvan je ergens weet dat je die niet meer gaat zien.
Maar dingen los laten die diep geworteld in je zitten is niet zo makkelijk. Het is zoiets als een gewoonte afleren die je al heel je leven heb.
Nu is het voor mij tijd om bepaalde dingen weer een stukje los te laten. Gevoelens die me beperken door gedachtes die er aan vasten zitten. Ik wil me niet meer gekleineerd voelen of wantrouwig zijn naar anderen toe.
Of de een van de ergste is nog achterdochtig. Overal wat achter denken.
Dit zit zo in mijn overlevings mechanisme dat ik het heel moeilijk vind om het los te laten. Maar telkens dieper en verder het wiel laat ik het telkens weer op een andere manier los.
Zo kan ik er vrij over praten. Wetende dat het me nog wel zeer doet maar niet zoveel meer. Zo kan ik het makkelijkere een plekje geven als er bepaalde dingen zich voor doen.
Zo probeer ik steeds meer voor mezelf op te komen. Ik wil mezelf worden. En daar ben ik nog lang niet. Alle beetjes helpen me om verder te komen.
Voor mij is er een nieuw hoofdstuk loslaten aangebroken.
Ik kan het dragen, ik kan het verwerken en daar ligt al een heel stuk heling in het hele proces. Want als ik dat niet zou kunnen. Lukt het me ook niet om het een goede plek voor de rest van me leven te geven.
Hoe meer ik ook loslaat hoe meer ik in de overgave kom te staan.
BB Regina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten