veranderingen

Gisteren liep ik naar mijn werk en tegenwoordig doe ik dit met muziek aan. Heerlijk dopjes in mijn oren en lopen maar.
Terwijl ik aan het lopen was kwam het nummer Jump voorbij. Het is al een wat ouder nummer en ik zou even niet zo snel weten hoe het verder gaat. Ik had ineens zoiets van ik moet goed luisteren naar de tekst want dit nummer slaat nu op mij.
En dat klopte ook wel.
Het ging er omdat je sprong en als je parachute niet opengaat dan wordt je gedragen naar de grond. Ik moet meer in de overgave gaan staan en niet alle touwtjes in handen willen houden. Maar ook me mee laten voeren met de wind die voorbijkomt. Ergens weet ik wel dat ik opgevangen word. Alleen durf ik niet op mezelf te vertrouwen.
Ik zal dus proberen minder me af te sluiten en te luisteren naar een kleine wispering die door de wind naar me toe gebracht zal worden.
Nee dat niet.
Ik zal moeten springen en vertrouwen hebben in dat het goed komt en dat ik niet neer zat storten. In volle overgave.
Geloof dat ik dat wel vaker heb gezegd. Nu echt tijd om er voor te gaan. Gewoon mijn pad te volgen en er niet tegen vechten want daar schiet ik niets mee op.
Ik sta weer op mijn pad en wil er niet meer vanaf.

druk

Deze week ben ik druk en heb ik het druk. Veel werken. Ik moest deze week bijna 50 uur werkenl. ALs je na gaat dat ik per week maar officeel 18 uur mag werken volgens mijn contract, is dit wel heel veel. Maar ja dat krijg je als je niet op vakantie ga in de vakantieperiode.
In mijn hoofd ben ik met van alles en nog wat bezig. Ik krijg er geen rust in. Zelfs niet als ik rustig in mijn kamer ga zitten met een kaarsje aan en een wierook die brand. Er is gewoon te veel dingen die in mijn hoofd omgaan en die geen plek wetende te vinden. Daardoor ben ik onrustig en vergeet de leuke dingen om me heen. Zo kijk ik niet verder dan deze week. Oke buiten castlefest om dan. Daar leef ik heel erg naar toe.
Maar als ik dan eindelijk een keertje rustig zit dan ben ik met van alles bezig in mijn hoofd wat alleen maar met het huishouden of andere zaken die daar bij horen bezig. Niet met rust creeeren.
Ik maak me druk over zaken die geen eens zeker zijn en die misschien wel helemaal niet kloppen. Ik maak me zelf onrustiger dan nodig is.
Een hoop dingen trek ik ook uit zijn propories waardoor het weer groter wordt dan dat de bedoeling is en dat nodig is.
En toch probeer ik me er niet mee in te laten slepen. Probeer toch meer aan mezelf te denken en soms even te zeggen nu even niet.
Maar ja het is bovendien toch ook wel fijn als je gewoon kan slapen want dat schilt een hoop foute gedachtes. Alleen dat lukt me dus ook niet. Ik hoop donderdag toch echt even bij te kunnen slapen.

Er zijn ook nog wel positieve dingen hoor:
Ik ben weer aan het afvallen na een lange stilstand ben ik op een kilo na 40 kilo kwijt.
Mijn vakantie is goedgekeurd in oktober en ben dan lekker tot en met 5 november vrij.
Ik nog een keertje met vriendlief naar de film ga waarschijnlijk de nieuwe van disney
Ik nog naar slot loevestijn ga.
Ik steeds meer complimenten krijg omdat ik er goed uitziet.
en zo zijn er nog wel meer positieve dingen

Het is niet allemaal negatief gelukkig. Nou ik ga maar naar de slaapdienst.
Fijne dag allemaal

voorbereidingen castlefest

Zaterdag 6 augustus ga ik weer naar castlefest. Dit wordt de 4de keer dat ik er heen ga. Ik ga samen met vriendlief en een vriendin en haar vriend. Zij gaan voor de eerste keer mee naar Castlefest.Ben wel benieuwd hoe ze het gaan vinden. Vriedin is al mee geweest naar keltfest en dat vond ze al leuk. Denk dat ze castlefest helemaal geweldig gaat vinden.

Ik heb er heel heel veel zin in. Al weken ben ik aan het kijken wat ik zal gaan dragen. Want ja door het afvallen past niet alles meer zoals ik het zou willen en dat is dan nieuwe kleding kopen. Niet dat ik dat heel erg vind.
Een paar maanden geleden (eigenlijk voor keltfest) had ik lenzen besteld alleen die kwamen pas ver daarna binnen. Maakt niet uit. Die kan ik dan op caslefest in doen. Heb ze al een paar keer uit kunnen proberen is toch wel vaag hoor. Maar zo kicken.
Een paar weken geleden heb ik een hoepelrok besteld van ongeveer 3 meter omvang. Echt heel mooi vind ik hem zelf. Vandaag nog een paar haar stukken besteld en morgen nog een top voor onder mijn corset kopen of misschien helemaal geen corset. Daar ben ik nog niet over uit en lig ook aan de top die ik koop.

Verder kijk ik er heel erg naar uit. gewoon zijn niet minder, niets meer. Mensen kijken is ook altijd wel leuk. Ook om te zien hoe mensen zich hebben uitgedofd voor zo'n festival. Het is echt iets waar ik altijd naar toe leef en ook helemaal van geniet.
Ergens vieren we dan ook al een klein beetje de verjaardag van vriendlief. Die wordt een paar dagen daarna al weer 31 jaar.
Dus op naar 6 augustus.

naar het ziekenhuis

Vandaag had ik weer een controle in het ziekenhuis. Eigenlijk stelt het niet heel veel voor. We spreken door hoe het gaat en waar ik tegen aan loop. En dan is het tijd voor de weegschaal.
Nou vandaag was ik daar in een maand tijd 2,2 kilo kwijt. Dit hield in dat ik vanaf begin februari (sinds dat ik daar loop) percies 10 kilo kwijt ben. Dit betekend voor mij dat ik nu nog maar een kleine 2 kilo kwijt hoef te raken en ik dan in 2 jaar tijd ( met een pauze van 1/2 jaar) 40 kilo kwijt ben geraakt.
Is een hele prestatie al vergeet ik die nog wel eens.
Alleen was mijn spiermassa afgenomen en mijn vocht was lager. De spiermassa snapte ik niet want ik beweeg net zoveel als dat ik daarvoor deed. Maar schijnbaar is mijn lichaam nu aan de bewegingen gewend. Nu was ik al van plan om thuis te gaan zumba. Dus ben benieuwd hoe dat gaat lopen.
We hebben ook afgesproken dat ik 1 keer per week vriendlief het eten laat kiezen en dat het iets is wat ik niet "lekker" vind. Zodat ik ook andere dingen, vooral groente, te leren eten. En te varieeren.
Nu ga ik pas 25 agustus terug. Ben wel benieuwd of ik dan echt de 40 kilo ben afgevallen. Ergens hoop ik het wel. Maar ja als ik al kijk hoe lang ik bezig ben geweest met de afgelopen 4 kilo dan kan dit ook nog wel een paar maanden duren. Maar ik ben absoluut blij dat ik nu al ruim 38 kilo kwijt ben. Dat is ook al een heel hoop. Nu nog zo'n 40 kilo en dan ben ik op het gewicht wat het ziekenhuis wil en ik wil zelf nog verder.
Maar ik ben bijna halverwege van het ziekenhuis. Jieppie

cyclus nog steeds niet

Mijn cyclus is nog steeds niet opgang gekomen. We zijn nu bijna 1 1/2 maand verder na het opwekken en er is nog geen cyclus begonnen. Ik moet van de dokter minimaal 2 keer goed een menstruatie hebben gehad. Maar ja dat hangt van zoveel dingen af. Van het afvallen, van hoe mijn lichaam reageert.
Toch maak ik me er wel zorgen om. En kan ik het ook niet loslaten. Ik probeer te accepteren dat het bij mij nou eenmaal niet zo makkelijk gaat. Ik probeer het een plekje te geven dat het allemaal wat langer gaat duren voordat ik een kindje mag dragen.
En de ene dag is makkelijker dan de andere dag. Alleen had ik wel gehoopt dat er nu toch wel een cyclus opgang was gekomen.

Van de week had ik het eventjes heel zwaar met het hele gedoe omtrent het zwanger worden. Ik zat er echt eventjes doorheen. Oke ik was moe en geirriteerd over heel veel dingen en dit was gewoon de druppel die alles deed overlopen.
Na een goed gesprek gehad te hebben met vriendlief kwam ik weer wat meer tot rust.
Ik zet zelf de meeste druk er achter. Want er gaan toch wel kleine stemmetjes in mijn hoofd dat ik toch al 30 ben. Dat ik nog maar een paar vruchtbare jaren heb. Terwijl dat er genoeg dames zijn die oudere dan mij zijn en dan pas aan kinderen beginnen te denken en of ze krijgen.
Maar dat maakt mijn gevoel niet minder. Maar naar het stemmetje van dat ik al 30 ben luister ik niet. Ik heb nog genoeg vruchtbare jaren voor me.
Ik probeer het ook zo te zien dat ik nu nog even tijd heb om alles wat ik wil te doen voordat de kleine er is.

Wetende dat er heel veel tijd in een kleintje gaat zitten. Ik heb ook altijd gezegd dat ik een groot gezin wil. Minimaal 4 kinderen. Maar ja dat zien we dan wel weer laten we eerst maar kijken of de 1ste in mijn buik wil komen.
De tijd zal het me leren. Ik zal eerst leren om meer naar mezelf te luisteren en niet naar wat andere zeggen.

Jeetje heel het gebeuren omtrent het mogelijk zwanger worden brengt me heel veel lessen. Lessen die er voor ook al waren maar waar ik niet aan wilde geloven en gehoor wilde geven. Wauw is wel bijzonder.
Ik kan nu eerst meer in balans komen voordat de kleine besluit om bij me te komen. Zodat ik sterk kan staan in het moeder zijn.

keuzes

Ik ben bezig met keuzes maken. Zoveel keuzes maar ook sommige die eigenlijk al gemaakt zijn lang voordat ik wist dat ik de keuze had. Van de week heb ik nog eens goed nagedacht over de kennismaking met sjamanisme. Het is toch wel iets wat ik erg graag wil doen. Het voelt wel ontzettend goed voor mij. Ik ga van de week bellen met de vrouw die de cursus geeft om nog wat dingen te vragen en te kijken of het over de telefoon klikt. Ik weet ook niet of ik ook nog naar een avond ga om kennis met haar te maken en met het sjamanisme.
Aan de ene kant wil ik het wel. Aan de andere kant ben ik altijd al iemand die nergens zomaar induikt en soms moet je dat wel doen. Dat gevoel heb ik nu enorm. Dat ik hier puur en zuiver in moet stappen.
Ik ben blij dat deze keuze eigenlijk al gemaakt was alleen moest ik er met mijn verstand nog even bij.
Ook heb ik me definitief opgegeven voor de djembe lessen die beginnen op 17 augustus. Ben echt heel benieuwd.
Er is nog wel meer wat ik wil doen en misschien komt dat ook nog wel. Ik ga me eerst maar richten op dit wat er op deze dingen die nu gaan gebeuren.
Ook ben ik druk aan het wikken en wegen voor mijn werk. Want de grote vraag voor mij is ben ik daar nog wel op zijn plek.
Allemaal keuzes die spelen en die gemaakt gaan worden op welke manier dan ook.

vakantie

O wat kijk ik uit naar mijn vakantie. Nu zie ik iedereen op mijn werk en in mijn omgeving op vakantie gaan of terug komen van vakantie. Wetend dat ik pas (of al) over 3 maanden op vakantie ga is wel vermoeiend.
Maar ik ga dan wel met een vriendin naar Engeland. Een paar dagen naat Glastonburry. Heerlijk. Me daar even laten gaan en me niet laten beperken door van alles en nog wat.
Hier kan ik ook wel tot rust komen maar toch zet ik snel de televisie aan of kruip achter de computer. En dat zijn dingen die ik daar niet zo snel doe. Daar ben ik alleen met mijn gedachtes en met mijn gevoelens. Wel met iemand samen om er over te praten en elkaars ervaringen te delen. Maar verder ben ik lekker alleen. We ondernemen wel dingen met elkaar. Ach als ik het maar begrijp
Hoe het allemaal gaat lopen geen idee. En daar ga ik me nog niet druk over maken. Want dat schiet niet op. Het loopt toch allemaal anders dan ik bedenk.

Dit is ook de eerste keer dat ik zelf (met hulp van vriendlief) de dingen regel. Is ook wel apart. Meestal werd het voor me geregeld omdat ik dan met een reis mee ging. Als ik dan terug kom heb ik even de tijd om alles op een rijtje te zetten voor dat ik de zweethut in ga.
Maar ja dat is pas allemaal in oktober. Ik zou gaan kijken naar het hier en nu.
Vandaag moet ik werken zo ook morgen en dan 5 dagen vrij. Waar er een drukke zaterdag aan zit te komen. Maar ja dan sta ik weer niet in het hier en nu.
Dat is ook iets wat ik ga leren in het nu te staan en niet al maanden of jaren verder kijken. Tuurlijk is er niets mis mee om een toekomst te plannen. Alleen is het niet de bedoeling dat het nu vergeten wordt.

Ik heb leuke dingen klaar staan om te gaan doen en dat houdt me op de been tot aan mijn vakantie. Dat is ideaal en gezellig. Maar wetende dat ik weer naar Glastonburry ga is voor mij een heerlijke gedachte. Even gewoon zijn.

cursussen

Ik heb weer plezier in mijn leven en probeer weer te genieten van het leven. Zo heb ik gisteren allerlei verschillende cursussen opgezocht waar ik al jaren zin in had en wilde doen.
Nu heb ik me opgegeven voor een basis cursus djembe. Heerlijk lijkt me dat. Als ik het na de eerste les niets vind dan hoef ik niet te betalen.
Daarnaast heb ik ook nog informatie aangevraagd over buikdansen. Dansen heb ik jaren gedaan en vind het nog steeds leuk om te doen. En buikdansen schijnt goed te zijn voor je basischakra's onder andere en die zitten bij mij behoorlijk op slot.
En ik heb informatie aangevraagd over een basis cursus sjamanisme. Dit is geen cursus toe sjamaan maar meer kennis op doen en allerlei reizen maken met krachtdieren. Tenminste zo heb ik het een beetje begrepen zo vlug.
Deze begint 24 oktober. De dag ervoor heb ik een zweethutceremonie en dit sluit er zo mooi bij aan.
Bovendien ben ik dan net terug uit Glastonburry. Lijkt me wel pittige maar ik kan misschien dan wel schonere en dieper er in gaan.
Is ook heel mooi om te zien hoe alles op elkaar aansluit. Want de basis cursus van dejembe begint 17 augustus en is ergens in oktober afgelopen. Als ik wil kan ik dan daarna wel verder maar dat is gewoon bekijken of ik het leuk vind.
Dus een aantal leuke dingen staan er klaar. Ben heel benieuwd wat het allemaal gaat brengen. Zo wie zo moet ik de drempel overstappen om nieuwe mensen te ontmoeten. Maar ja als je echt iets wil dan doe je dat ook. Dan maakt het niet uit hoe hoog de drempel is uiteindelijke stap je hem toch over.

Het is dan ook wel leuk om te horen als je dan op je werk komt en er word tegen je gezegd dat je straalt. Dat is iets wat ik al een tijd niet meer heb gedaan. Voor mij des te meer een teken om te gaan leven en niet uitgeleefd te worden door van alles en iedereen. Maar ook mijn grenzen duidelijk aangeven. Wat ik overigens steeds meer doe.

Voorlopig ga ik gewoon van het idee genieten dat ik over een kleine 6 weken djembe lessen ga krijgen. Heerlijk. Kan niet wachten.

Groetjes Regina

oude jas

het wordt me steeds duidelijker dat de jas die ik op dit moment draag niet meer bij me pas. Maar ben toch wel bang voor het nieuwe. Ach ja het oude is bekend en het nieuwe is eng.
Het is toch echt tijd om die jas af te doen en nieuwe dingen te gaan ondernemen. Werd me vannacht in een droom ook weer duidelijk gemaakt. Ik zat opgesloten in een grot. Ik was daar opgesloten door iemand. En die persoon die me had opgesloten had allerlei giftige slagen losgelaten (kleintjes en grote). In eerste instantie werd ik bang en had ik zoiets van dit ga ik niet overleven.
Helemaal niet toen er een kleine zwarte slang over me heen begon te glibberen. Op het moment dat de slang me aanraakte werd ik rustig. De rust viel over me heen. Het werd me duidelijk dat ik wel heel hard kan vechten tegen alles maar het gaat toch gebeuren. Ik vecht alleen maar tegen mezelf en tegen niemand anders.
De slang en ik vielen samen in slaap en daarmee werd ik wakker.
Voor mij staat een slang voor genezing en oude jas af doen. Maar ook dieper naar je ziel kijken wat heb je nodig om verder te gaan.
Ik wil verder. Alleen is het me nog niet duidelijk hoe (althans het is wel duidelijk maar durf er nog niet aan toe te geven).
Pas als ik er aan toe geef kan ik de jas loslaten die nu overigens nog aan 1 arm hangt en voor mezelf gaan.
Zo is het ook voor de familie zwaan die ik van de week heb mogen zien van een paar meter afstand. Verder gaan met het leven en niet alleen maar blijven hangen bij het ene wat niet lukt. Er staan nog zoveel andere dingen op je pad te wachten laat je niet beperken door dit ene doel.
Zet meerdere dingen neer en word weer gelukkig van het leven.

De komende tijd wordt het voor mij een hoop dingen op een rijtje zetten. Om verder te komen in mezelf en met mezelf.

Groet Regina

zwanen familie

Gisteren ben ik dan eindelijk bij de zwanen gaan kijken. Mams en Paps hadden zich aan de buitenkant neergelegd en sliepen met een half oog open. En de 4 kleintje waarvan eentje gebroken wit en de andere bruin/grijs lagen daar in het midden.
Ik denk dat ze nog 4 keer zo klein zijn als hun ouders. Maar zo mooi om te zien.
Ik zat daar heel rustig te genieten van hoe leuk en mooi ze zijn. Toen een van de ouders zijn hoofd omhoog deed en me diep in mijn ogen aan bleef kijken. Heel even werd ik meegenomen in haar kracht. Wauw dat ene moment was heel bijzonder.

De kleintjes waren heerlijk aan het slapen en aan het poetsen. Een gek idee was het wel dat de vleugeltjes die nog echt op kippen vleugels lijken zo enorm strek en krachtig worden.
Ik ga op veilig afstand van de week nog een keer daar rustig zitten en genieten van alles. Gewoon zijn daar in het gras met de zwanenfamilie.

vriendlief heeft pogingen gedaan om foto's te maken met de mob dus die volgen nog

vergeten

De laatste tijd ben ik zo druk bezig met het hele zwangerschap gebeuren dat ik de rest van mezelf vergeet.
Nu weet ik nog steeds niet helemaal wie ik ben maar ik weet wel een aantal dingen die ik erg graag wil doen.
Of die ik wil bereiken buiten het moederschap. Nu is het tijd om die draad ook weer op te pakken en daar mee verder te gaan. Want het is wie ik ben het totale plaatje en niet alleen maar kleine stukjes. Ik kan dit bereiken door leuke dingen doen. Door gesprekken met mezelf en de godden en godinnen te hebben. Door rituelen te doen voor van alles en nog wat. Maar voornamelijk kan ik dit doen door weer naar mijn hart (intiutie) te luisteren.
Heb hard gevochten om mezelf steeds meer te herkennen en te leren kennen en dan is dit niet de juiste manier om mezelf kwijt te raken. En dat is nu wat er aan het gebeuren is. Het hele ziekenhuis gebeuren kost me zoveel energie en kracht dat ik de rest gewoon vergeet.
Zo heb ik al weken niet echt meer gelezen of lekker bewust rustig een film gekeken of lekker met een vriendin iets leuks gedaan. Nee ik leefde buiten mezelf. Nu is het tijd om weer in het hier en nu te komen en te leven. Leven met wat er nu gebeurt en niet over wat er mogelijk over een paar maanden kan gaan gebeuren want daar kan ik nu toch niets aan doen.
Nu moet ik ook wel eerlijk bekennen dat elke excuus om iets niet te doen voor mij een goede aangelegenheid was om het niet te doen. Nu is dat klaar. Nu is het tijd om weer lekker te doen wat ik wil en belangrijk vind.
Misschien dat alles dan ook minder benauwd aan voelt. Dat ik vriendje weer lief vind (want dat is hij best wel al wil ik dat niet inzien).
Ik zal mijn ogen weer openen en de wereld weer gaan bekijken in het hier en nu. Anders word ik gek.

Groetjes Regina

praten met lotgenoot

Vandaag doe ik het heel rustig aan net als heel veel andere mensen. Maar ik heb vandaag ook met een lotgenootje kunnen praten. Want klinkt dat ernstig. Maar ja het is wel zo. Zij heeft hetzelfde syndroom als ik en strijd dus ook hard om zwanger te mogen worden.
Daardoor voel ik me iets meer begrepen en iets meer rustiger. Door met je lotgenoten te praten kan je weer net even iets beter de draad oppakken en daar dan verder mee gaan.
Beide hadden we zoiets van onze partners proberen er voor ons te zijn en zeggen dat ze het niet erg vinden. Alleen zie ik soms bij die van mij een pijnlijk blik of zie ik hem heerlijk met andere kinderen spelen. Dan gaat er soms wel eens door me heen waarom is hij nog bij me. Ik kan hem geen kindje geven althans voorlopig niet en toch blijft hij bij me.
Waarom dan toch. Ik kan hem niet bieden wat hij zo lang al verlangd. Want geloof me als hij de kans had gehad waren we al lang papa en mama en van meerdere kinderen.
Maar toch kiest hij voor mij en blijft hij bij mij.
En zou kwamen er meerdere dingen naar boven. Dat we allebei totaal anders behandeld worden in het ziekenhuis en ik heel dankbaar ben dat ik zo behandeld word als dat ik word. Volgens mij heb ik het echt heel luxe.
Zo is een hoop aan bod gekomen. En dat is heerlijk. Heerlijk om je hart te kunnen luchten en soms maar een half woord neer te zetten wat dan al genoeg is.
Het neemt niet weg dat de terleurstellingen er nog zijn en dat het soms heel moeilijk is. En ik toch wel een paar keer zoiets had ik ga niet. Maar nu op dit moment ben ik weer gemotiveerd om er voor te gaan.
Want ik wil niets liever dan een kindje wat in mijn buik is gegroeid en uit liefde is ontstaan in mijn armen te kunnen houden.
Want geloof me als ik zeg dat we ook andere opties open houden zoals: pleegouders, adoptie en misschien zelfs draagmoederschap.
Maar voorlopig gaan we er nog voor. Voorlopig geef ik deze strijd nog niet op.

Daarom praat ik er over. Daarom uit ik me in de blogs die ik schrijf. Ik wil niet met het geheim lopen. Ik heb PCOS en daar baal ik enorm van. Maar ik ga er voor.
Ik ga voor mijn kindje

3de inwendig onderzoek

Vandaag moest ik weer naar het ziekenhuis. Gelijk vanuit mijn slaapdienst die overigens erg kort was. In het ziekenhuis aangekomen moest ik toch wel eventjes wachten en kwam de verpleegkundige die me onder controle heeftr even bij me zitten en hebben we even zitten kletsen.
Toen was het tijd om weer de stijgbeugels in te gaan. Dit keer was er niemand bij me om me te steunen. vriendlief moest werken en werd er een kijkje genomen naar hoe het eruit zag.
Nou er was slijmvliesdikte maar het was maar een heel dun vliesje. Niet genoeg. Er waren ook geen eitjes aan het rijpen. Helaas.
Wat dit in houd voor mij:
Verder gaan met afvallen
Onder controle blijven bij de verpleegkundige
Over een tijdje nog een keer gereset worden
Hormoonwaardes over een tijdje laten meten als ik weer wat verder ben,.

Geestelijk is het een behoorlijke klap. Niet dat ik had verwacht dat er iets zou zijn of dat er een heftig vooruitgang is. Maar toch is er stiekum ergens hoop dat er toch meer vooruitgang is. Het doet zeer omdat de wil er zo erg is en ik me beschaamd voel en onbegrepen. Mensen proberen hun begrip te tonen. Maar door te zeggen dat je het begrijpt. Wil nog niet zeggen dat je het begrijpt. Want je kan het pas echt begrijpen als het jou ook overkomend.
Ik wil nu gewoon even huilen, schreeuwen, boos zijn, terleurgesteld en niet na hoeven te denken over wat er allemaal nog moet gebeuren voordat ik mijn kindje mag dragen.

Wat wel mooi was, was toen ik bijna thuis was een echtpaar van zwanen zag met 4 donzen bollen achter zich aan hadden. Was voor mij een teken van bridget. Ik ga morgen daar even heerlijk zitten en misschien vanavond ook wel als het allemaal goed gaat.
Het liefst kruip ik trouwens nu diep onder een dekken en word de komende dagen niet verwijderdbaar uit het bed. Maar ja ik ben alleen morgen vrij en het hele weekend mag ik weer werken.
Morgen ga ik lekker bij de zwanen zitten als ze me toe laten. Misschien kunnen hun mij wat heling brengen en anders misschien inzichten.

Een huilende regina