Liefde

Wordt er weer eens mee geconfronteerd. Echt letterlijk om mijn oren geslagen en weet niet wat ik moet doen. De muur die ik er voor had opgebouwd is heel langzaam aan het afbrokkelen. Door de mensen die ik nu ontmoet op mijn pad. Door dat ik mijn ex/vriend nu weer toe laat in mijn hart voorzichtig aan. Ben zo bang voor de pijn die er toen bij was komen kijken. De mensen die ik mijn liefde hem getoond en er mee aan de haal zijn gegaan. Dit is een hele diep gewortelde pijn waar ik liever niet naar toe ga. Maar als ik dat niet doe zal ik liefde nooit helemaal volwaardig kunnen accepteren. Heb eigenlijk geen andere keuze om de muur langzaam aan af te laten brokkelen. Waarom brokkelen omdat ik het dan niet meer terug kan plaatsen en mochten er nieuwe stenen komen dan zijn die makkelijkere weg te halen want dat is dan toch een zwakke plek :) Heb toch mensen om me heen die me lief vinden en ik hen ook. Alleen wanneer spreek je over liefde? Wat is liefde? Ik ga door het vuur voor deze mensen en moet er niet aan denken dat ze uit mijn leven verdwijnen. Is dat dan liefde? Lijk wel een baby op dat gebied en dat doet me toch best wel zeer. Want hier zit ik dan met mijn 34ste levensjaar net in gestapt en ik weet nog steeds niet hoe het voelt om echte oprechte liefde te geven. Omdat het me gewoon weg niet lukt naar mijn idee. Weet geen eens of ik het bij mijn beestjes doe. Ben ik dan raar dat ik het niet weet? Of is het iets wat ik automatische doe? Zoals je ziet zit er midden in :( en het voelt heel verwarrend.. blessed be