Ik heb stilte om me heen nodig maar toch staat er allemaal apparaten aan. Toch laat ik van alles binnen komen.
Rustig ergens zitten doe ik op dit moment niet meer.
1 van de eerst dingen die ik doe als ik tegenwoordig beneden kom is mijn mail checken en mijn facebook. Terwijl is het zo erg als ik dat een dagje niet zou doen.
Soms als ik het niet doe dan lijkt het wel of ik moet ontwennen.
Maar ik laat andere dingen die wel belangrijk zijn voor mij compleet aan me voorbij gaan.
Dat is toch niet het doel van wat ik wil bereiken. Dat is toch niet het gene wat ik wil.
Dus elke dag neem ik me voor om minder achter de comp of televisie te gaan zitten maar elke dag doe ik het toch weer.
Ook al is het voor achtergrond geluid.
Maar weg kruipen in een boek doe ik ook bijna niet meer.
Mijn staf is niet verder dan toen ik hem heb afgewerkt. En elke dag neem ik me voor er aan te gaan werken en dan tegen de einde van de avond heb ik er nog niets aangedaan.
Net zo als mijn blog. Schrijven vind ik wel leuk gewoon dingen van mezelf lekker uiten zonder iemand er lastig mee te vallen. Maar de laatste maanden ging dat gewoon weg niet meer.
Heb het gevoel dat ik mezelf aan het weg stoppen ben. En waarom??
Geen idee. Want juist nu zou ik meer dan ooit voor mezelf mogen gaan. Niemand die me een strobreedte in de weg leg behalve ik zelf. Ik zoek de excuses om niet te doen wat ik wil en waar ik voor wil gaan.
Nu is het voor mij nadenken om in te zien wat en hoe en dan na de stilte en rust weer verder te gaan.
Blessed be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten