ik wil stilte

De feestdagen van de afgelopen tijd en de komende dagen mogen me gestolen worden. Op de avond na de kerst heb ik de meeste versiering zelfs al weggehaald.
Meer dan ooit te voren heb ik behoefte om gewoon lekker weg te kruipen in een goed boek, mijn eigen gedachtes en gevoelens.
Alleen door de drukte die de maatschappij verlangd van me kom ik er niet aan toe.

Morgen ben ik een dagje vrij en dan ga ik ook niet veel doen. lekker uitslapen, genieten van de beesten en gewoon even helemaal geen verplichtingen buiten de hond om dan.
Misschien als het morgen een beetje mee zit ga ik lekker naar het park of misschien zelfs wel het strand. Ik weet het niet..
Maar in ieder geval waar ik zelf zin in heb.
Zaterdag en zondag moet ik werken. Ja het is werken met de kerst of oud en nieuw.
Dan 1 dagje vrij en dan weer een paar dagen. Pas na die paar dagen ben ik een langere tijd vrij.
Daar heb ik nog geen planningen voor maar o dat zal vast wel komen.

Ik ben gewoon zo moe van alles wat je moet in deze maand. Terwijl we net Yule in zijn gestapt en de dagen langzaam aan lichter worden en langer. En de nachten steeds korter...
Ik ben nog bezig om te kijken wat ik voor mezelf het komende jaar in het licht wil zetten.

Doorzetten en zien waar we komen,.... Dat zo wie zo...

Blessed Be

foto's van ziva :)

hond versus katten

Nu sinds een paar dagen Ziva hier haar plekje heeft gevonden. Eigenlijk alsof ze hier altijd is geweest. Al vinden de katten dat niet. Beginnen de katten er steeds meer aan te wennen.
Ja we hebben al een avontuur met onze Sitka gehad. Die was in 1 van de katten boven de ketel geklommen deden ze wel vaker de katten. Niets aan de hand denk je. maar die was heel klaagelijk aan het mauwen alsof hij klem zat. Gelukkig na een hoop gedoe bleek er niets aan de hand te zijn.
Het gat boven de ketel is nu intussen wel dichtgemaakt zodat het niet nog een keer kan gebeuren.

Ziva heeft de katten erg leuk. De katten haar nog wat minder. Ziva wil heel graag met hun spelen. De katten willen heel graag hun nagels in haar uitslaan. Niet allemaal hoor. 2 hebben zoiets van geen piep of geluid en die gaan gewoon weg. De bench is voor de katten ook erg interessant. Ziva heeft dan zoiets die is van mij.

Denk wel dat het goed gaat komen. Denk dat we over een tijdje gewoon zien dat de katten bij de hond gaan liggen en ze dan heerlijk gaan slapen... Dat zou toch heerlijk zijn...

Blessed be

Ziva

Maak kennis met onze nieuwe meid.
Ziva (met de passelijke bijnaam Diva) Ze is een kruising tussen een engelse stafford en een pitbull. Ze is 8 december 1 jaar geworden.
Ze is speel, vind het leuk om achter de katten aan te rennen, eigenwijs, met ballen spelen vind ze ook heerlijk.
Ze moet nog wel wennen aan het feit dat ze van eigenaar is veranderd en dat ze nu ineens 6 vriendjes heeft en rare dieren die in het water zwemmen.

Vandaag zijn we lekker met haar wezen wandelen. En hebben we haar kennis laten maken met de omgeving. En uitgeput dat ze daar van was.
Maar genoten heeft ze wel. het nadeel was wel dat ze daarna moest douchen en dat vond ze niet leuk. Maar ja helemaal onder de modder zitten is ook niet echt handig.

Blessed Be

hond

Ik ben de laatste tijd hard op zoek naar een hond. Gewoon voor de gezelschap en lekker naar buiten te gaan. Merk toch dat ik veel aan huis gekluisterd ben en soms dagen niet naar buiten gaat.
Nou komt er wel visite maar dan nog. Het is ook goed voor me om regelmatig lekker lang naar buiten te gaan.
Nu is er een ras die mijn hart heeft gestolen en die heel veel werk heeft maar toch. En dat zijn de stafford.
Na een keer op zo'n soort gepast te hebben en gezien te hebben hoe lief ze zijn en gewoon hoeveel lol je met ze kan hebben en de aandacht die ze nodig hebben ben ik verkocht.
Al dagen ben ik het internet aan het afstruinen voor een hond.
Mocht iemand een hond weten dan hoor ik dat graag.
En nou kan je misschien denken waarom neem je een hond als je het financieel al moeilijk heb. Door dat ik dan een hond heb, heb ik ook meer lichaamsbeweging en ben ik verplicht om naar buiten te gaan en te rennen en te bewegen. En daardoor spaar ik weer geld uit voor de sportschool en sportkleding wat ik dan allemaal weer moet aanschaffen.
Want als ik nu naar een sportschool zou gaan dan zou ik er naar 1 gaan met een persoonlijke trainer en een dietiste in huis. En daar betaal je al gauw 60 euro of meer voor. En dan zou ik een hond hebben als persoonlijke trainer want die moet er uit en dan is het niet een keertje van ja nu een keer niet hoor.
Want ja dan wordt het als nog sporten om alles weer fris en fruitig te laten ruiken.

Blessed Be

vervolg gesprek

Nou het gesprek is op zich wel meegevallen. Zijn een heleboel verbeter punten maar weet je dat is logische. Er zijn ook 2 doelen (zo noemen wij dat) gemaakt om voor de komende tijd aan te werken.
Het is toch wel apart dat we op een hoop dingen hetzelfde uitkwamen. Daardoor liep het allemaal wel beter en sneller en was er niet veel discussie.
Wel kwam er duidelijk naar voren dat soms mijn prioriteiten anders liggen dan hun zouden willen zien en dat het bij mij mist aan een soort van acties ondernemen.
Nou dat is ook wel zo en daar gaan we nu gewoon hard aan werken en zorgen dat ik het ook behoud.
Ook is het voor mij gewoon opschrijven wat er van mij verwacht word en wat er gedaan moet worden zodat er dan ook doorzetting word genomen.
Dus ja daar gaan we maar aan werken.
Ik was wel blij toen het gesprek voorbij was hoor dat absoluut. Heb wel gevraagd om het de volgende keer eerder te krijgen omdat december voor mij gewoon een hele zware maand is. Voor heel veel mensen. Alleen heb ik nog meerdere verjaardagen er tussen zitten (ja tussen de feestdagen) en is er gewoon een emotionele belading in die maand.
Dus nu is die naar oktober verplaats.
Ben benieuwd hoe het zal gaan.

Blessed Be

functionerings gesprek

Morgen heb ik dan toch echt mijn fg. Ik zie daar als een blok tegen op en weet ook even mezelf daar tegenover geen houding te geven. Vind dat altijd moeilijk. Ik heb lijsten met vragen in moeten vullen met punten. Van 1-4 en 4 is als je het altijd doet en 1 als je het niet doet.
Vind dat toch altijd wel moeilijk om te doen.
Tijdens het gesprek komen er ook doelen naar boven en word er gekeken of je doelen wel doorgang kunnen vinden die je daarvoor had gesteld.
Pff zit hem toch best wel te knijpen. Gelukkig heb ik hem wel vroeg. Om 10:oo uur. Het zag er nog heel even naar uit dat die niet door zou gaan.
Heb gisteren migraine gehad en deze was heel heftig vergelijken met de andere die ik heb gehad.
Maar nu vandaag nog wel naweeen maar niet erg genoeg om een gesprek uit te stellen.
O ga maar voor mezelf duimen dat het gesprek mee zal vallen. Al heb ik daar een heel hard hoofd in.

Blessed Be

opa

Mijn opa is morgen 20 jaar overleden. Ik had met deze man een speciale band en doet het me nog steeds heel veel zeer om hem niet meer om me heen te hebben. Oke als hij nu nog zou leven zou hij 84 jaar zijn.
Ik was 10 toen ik te horen kreeg dat opa kanker had. Niet wetende wat dat was en wat dat inhield en er ook heel veel gedoe was over aids was ik bang om opa aan te raken. maar ik hield van die man en hou nog steeds van hem.
Ik kan me nog herinneren dat hij zoals altijd op een zondag samen met oma op bezoek kwam. Ik rende samen met de hond naar de deur en gaf opa een dikke kus op zijn wang. Mijn angst was gelijk van o nu heb ik het ook.
Vind het nog steeds verschrikkelijke dat ik dat gedacht heb. Maar er was mij niet uitgelegd wat hij had behalve dan kanker en meer niet. Niets werd me verteld en ik werd in het ongewissen gelaten.
Maanden later gingen we opa opzoeken in het ziekenhuis want hij was geopereerd aan zijn slokdarm. Hij had slokdarm kanker. Weer werd me verder niets verteld. We gingen naar de Daniel den Hoodkliniek in Rotterdam (opa was een ras echte rotterdammer. Daar lag hij in een kamertje en hebben we een tijdje aan zijn bed gezetten.
Maanden later kreeg ik te horen dat opa weer kanker had. Ik zag opa steeds minder en minder en dat vond ik verschrikkelijk. Ik mistte hem.
Om de zondag kwamen ze uit Rotterdam op bezoek en had ik het gevoel dat er iemand van me hield en voelde ik me belangrijk. Opa vroeg hoe het met me ging en gaf me liefde. Hij had een glazen ogen en altijd een vrolijk gezicht. Zo herinner ik hem.
Opa werd niet beter. Toen kreeg ik te horen dat opa niet lang meer te leven had. Want het zat op zijn lever. Hij zou aan de ziekte dood gaan.
Ik snapte het niet. Opa was opa en die mog niet dood gaan. Een paar dagen voor sinterklaas gingen we bij opa op bezoek (ook oma) en hij was sterker vermagerd en hij kon niet meer gewoon eten. Hij at astronaunten voer.

Op 6 december 1991 kom ik beneden en zie mijn vader huilen. Er word mij verteld dat opa is overleden in zijn slaap. Hij was uit bed gevallen en op zijn neus gevallen. De avond ervoor had hij er nog voor gezorgd dat mijn oma als sinterklaas cadeau paling (gerookte) kreeg. Dat vond ze lekker.
Opa was dood. Ik wilde hem zien ik wilde bij hem zijn. Dat mocht niet. Ik moest van mijn ouders naar school want dat was goed. Ik was zo boos. In de ochtend in de klas werd er gebeden zoals elke dag en ik was zo boos en zo kwaad dat ik niet bad. Ik heb de hele dag niets meegedaan.
Thuis gekomen hoorde ik dat mijn ouders er net op tijd bij waren om te zien dat hij het huis uit gedragen werd. Meer werd er niet over gezegd. Ja dat hij er rustig bij lag. Er werd niet over gesproken verder.
Een x aantal dagen daarna was zijn condoleren. Opa lag in een open kist. Ik mog gaan kijken maar moest me wel rustig houden. Opa lag te slapen. Zijn glazen oog zat niet goed dicht en hij had een wondje op zijn neus. . Aanraken kon ik hem niet en moest daarna in een rij gaan staan en mensen die vreemd voor me waren een hand geven en gecondoleerd zeggen. Niet wetende waarom ik dat moest zeggen en wat dat inhield zei ik met mijn kinderlijke onschuld een keer gefeliciteerd.
Kort daarna was de crematie. Ik wist niet wat dat was en dat werd me ook niet verteld.
Het was een afscheid nemen van opa. Ik kreeg in de ochtend een pilletje van mijn moeder om rustig te blijven. We moesten naar Rotterdam en daar gingen we in volg auto's naar de laatste rustplaats van opa. Ik zat met mijn ouders en broer en zus in een limo. Aangekomen bij de begraafplaats werden we naar de zaal gebracht. De zaal zat helemaal vol en moesten mensen zelfs gaan staan. Mijn vader sprak en brak in tranen uit.
Daarna moesten we allemaal langs de kist lopen. Waarom?!? ja dat weet ik nu.
na de ceremonie was het weer in een rij gaan staan en nog meer condoleren ontvangen. Ik moest toen wel huilen en werd opgevangen door mijn zwager. Daarna gingen we in de autos terug naar het huis van opa. In de auto draaide ik me nog even om en zag de schoorsteen roken. Ik wist toen zeker dat dat opa was en dat ik hem nooit meer zou zien in dit leven.
In zijn huis aangekomen werd er gegeten en gedronken en nagepraat. Daarna mocht er niet meer over opa gesproken worden.

Opa Duistermaat, Bob Duistermaat
6 december 1991 overleden aan leverkanker.

Ik mis hem nog steeds en had nog veel van hem willen leren en bij hem willen zijn.

Blessed Be


na lange tijd ziek te zijn en langer geleefd te hebben dan de dokters hem hadden gegeven

Vlaamse gaai

Al een langere tijd zie ik vaak een vlaamse gaai en wordt er ook gesproken door een vlaamse gaai naar mij. Dus ben ik op zoek gegaan naar de betekenis van de gaai.. Heb zoiets van oke is niet voor niets dat die op mijn pad aanwezig is.
Als een tijdelijke begeleider van mijn leven.

Vlaamse gaai:

Boodschapper van de doden.
Kracht,
gevoelig,
geduldig,
zorgzaam en waakzaam,
handelend,
vooruitkijkend,
vrolijk,
afbrekend en vernieuwend

Voor mij heel duidelijk.

Blessed Be

therapie

Vandaag weer een sessie gehad van relatietherapie. en die kwam best wel aan. Omdat ik de afgelopen week het gevoel heb gehad dat ik heel veel aan het snauwen was en dat ik echt zo van dat mag niet was.. Maar ja nu blijkt gewoon dat het een beetje hoort in een relatie en dat hij het nodig heeft.
Maar wil ik zo wel zijn.. Het gaat wel tegen mijn gevoel in. Ik wil het samen doen en niet alleen. Stom misschien maar we zitten samen in waar we ook in zitten.

De sessie komen altijd wel aan zeg. Pff.. Ben nu ook wel een beetje van de kaart en weet even niet zo goed wat te doen. Bijna net zoals de vorige keer wil ik onder de dekken kruipen en helemaal niets meer. Al heb ik nu wel zoiets van hier kom ik wel doorheen.. emotioneel was het zeker.
Gewoon de feiten die naar boven komen en dan doorgaan en dan ook nog nieuwe gedachtes komen.
Wat mij wel frustreert is dat er zoveel dingen die ik tegen hem zeg en hij zegt van me aan te nemen maar volgens niet doet. En als iemand het zeg op bijna de zelfde manier hij het dan wel aanneem.
Doet toch ook best wel zeer en dan komen er toch ook wel twijfels van hoe of wat...
Maar ja de volgende sessie staat al weer gepland..
Nu even 2 weken rust en dan gaan we weer...

Nu is het alles even op een rijtje zetten en bekijken hoe we wat er allemaal gezegd is in kunnen passen in het leven wat we mogelijke samen willen hebben. Want ik weet het gewoon nog niet helemaal. En daar kan je me op af rekenen.. Maar dat is mijn gevoel.
Hij heeft me heel veel pijn gedaan door de dingen die gezegd zijn. Dingen die helemaal verwrongen zijn in mij en dat doet zeer. Omdat los te laten heeft tijd nodig. Langer dan dat het nodig heeft gehad om zich in mij te weven.

Blessed Be