wel raar

Het is wel raar. Al 2 nachten helemaal alleen naar bed. Zonder nog iemand behalve mijn katten weltrusten te zeggen. Helemaal niemand die me goede morgen komt wensen als ik wakker ben geworden of vraagt heb je goed geslapen.

Voel me niet eenzaam hoor. Zeker niet door het internet. Maar het is gewoon raar. Na 12 jaar samen met een man in bed te hebben gelegen is die er niet meer naast me. En dan in de periode ook 3 maanden lang met andere mensen in huis gezetten wat heel fijn is en was.
Maar nu is het stil. het enige geluid wat er nog is, is het geluid dat ik maak. Niets meer en niets minder. Ja en de katten.
Zal ik dan zo'n mens worden die alleen nog met haar katten overblijft. Wat klinkt dat even zielige. Maar nee dat gaat niet gebeuren dat weet ik zeker.
Ik heb deze periode echt even nodig om achter mezelf te komen en achter wat ik doe en hoe ik dingen doe. Waar ik naar toe wil en hoe ik dat denk te bereiken.
Tijd van bezinning.

Loop nu ook bij maatschappelijke hulp. Die me door willen verwijzen naar het oude Riagg. Weet alleen niet of ik daar zo blij mee ben. Heb daar al wat ervaringen mee en niet de alle beste zeg maar.
Maar aan de andere kant waarom zou ik het niet nog een keer proberen. Misschien helpt het me een stukje verder mijn weg op.
Daar ben ik ook nog over uit.
En zo blijven we even in vraagstukken hangen die niet altijd even goed zijn voor me. Alleen wel ontzettend belangrijk.
Want als ik op bepaalde stukken niet verder kan, Kan ik ook niet verder met mijn leven.

Ik wil verder leven. Ik wil niet stilstaan omdat degene waar van ik HOU bij me weg is. Dat hij niet meer met mij kon leven betekend niet dat ik niet meer met mezelf kan leven.
Al heb ik daar dan hulp bij nodig dat maakt me niet uit. Die pak ik dan maar aan. Als ik op die manier verder kan komen. Ja.

Blessed Be

alleen

vanaf vandaag heb ik niemand meer om me heen. Niemand meer in het huis behalve ik en de katten. Dat is raar. Na 12 jaar met iemand samen te hebben geleefd is die weg uit het huis. En nu had ik iemand in huis genomen om die persoon weer een basis te geven. En na 3 maanden gaat die persoon weg.
Een nieuwe start beginnen.
Dat is het ook voor mij. Een nieuwe start.
Makkelijk is het niet en makkelijk gaat het voorlopig ook niet worden.
Ik weet wel dat ik het huis ga doen op mijn manier.
Ik weet wel dat ik mensen om me heen heb waar ik op terug kan vallen.
Dat alleen is al een fijne gedachten.
En ik heb vrienden erbij gekregen op de koop toe. Die me heel dichtbij staan.

De tranen zullen de komende tijd flink rollen. Maar weetje dat is goed. Dan raak ik het kwijt. Dan kan ik vanaf die tranen weer opbouwen en lachen.
EN lachen is een goede remedie om ergens te komen.
Doorgaan zal ik. Hoe moeilijk het soms ook wel zou zijn.